И во првиот мандат Доналд Трамп немаше добри односи со Кина. А потоа воведе царини на кои кинеските власти остро одговорија. По четиригодишна пауза од претседателствувањето, Трамп сега иницира уште посилна трговска војна со Пекинг.
За време на првата трговска војна со Кина, Трамп го забрани извозот на високотехнолошки стоки во Кина и санкционираше компании меѓу кои и најголемиот кинески производител на бродови SMIC, пишува Гласот на Америка. Природно е кинеските технолошки компании повеќе да се потпираат на себе.
Веќе на почетокот на вториот мандат, Трамп во февруари воведе нови царини од 10 отсто на увозот од Кина, а Пекинг возврати со мерки како што се царини за американски јаглен, течен природен гас и земјоделски машини, пишува Би-Би-Си, цитиран од Индекс.
Еден месец подоцна, Трамп ја удвои царината на 20 отсто, што предизвика нов кинески одговор: царини до 15 отсто за клучните американски земјоделски производи и построги правила за американските компании да работат во Кина.
На „Денот на ослободувањето“ на Трамп минатата недела, тој објави план за зголемување на тарифите за кинеските производи на 54 отсто, со исклучоци за одредени производи како што се лековите и чипсот.
Пекинг повторно возврати со воведување нови контроли на извозот на ретки метали, прекинувајќи го увозот на американски земјоделски производи од неколку компании.
Кина ги тужеше САД во Светската трговска организација и стави 27 американски компании на списокот со ограничен пристап до кинескиот пазар.
Во понеделникот Трамп отиде уште подалеку: тој се закани со драстично зголемување на тарифите што, доколку се спроведат, би значело дека речиси целиот кинески увоз ќе биде погоден со царина од 104 проценти.
На крајот на краиштата, Кина ги обвини САД за „притисок“ и „уцена“.
„Никој не победува во трговска или тарифна војна, а протекционизмот не постигнува ништо. Кинезите не создаваат проблеми, но не се плашат од нив“, изјави портпаролот на кинеското Министерство за надворешни работи, Лин Џијан, нагласувајќи дека „притисокот, заканите и уцените не се вистинскиот начин“ во односите со Кина.
Пекинг ги повика САД да покажат „почит“ доколку навистина сакаат да започнат трговски разговори.
Очигледно Кина нема да отстапи пред Трамп, бидејќи тој најавува „борба до крај“.
Интересно е што Трамп постојано тврдеше дека САД имаат трговски дефицит од 1 трилион долари со Кина. Но, нема докази за ова тврдење, наведува Би-би-си.
Точно е дека САД имаат трговски дефицит со Кина, што значи дека увезуваат повеќе кинески стоки отколку што извезуваат во таа земја. Сепак, според достапните податоци, овој дефицит изнесуваше нешто повеќе од 295 милијарди долари во 2024 година.
На глобално ниво, Кина извезла речиси 1 трилион долари повеќе стоки отколку што увезла минатата година. Можно е Трамп всушност да ја згрешил бројката, збунувајќи го глобалниот суфицит на Кина со американско-кинескиот дефицит.
„Верувам дека Кина е сериозна кога вели дека ќе се бори до крај. Ако САД навистина ги подигнат царините повторно, Кина ќе возврати на ист начин“, рече Дан Ванг од Eurasia Group, консултантска фирма.
Според него, предложените царини би можеле да ја „избришат целата профитна маржа на кинескиот извоз“.
Алфредо Монтуфар-Хелу од аналитичкиот центар The Conference Board предупредува дека би било „грешка да се мисли дека Кина ќе отстапи“, бидејќи Пекинг не сака да остави впечаток на слабост.
„За жал, сега достигнавме критична точка што веројатно ќе доведе до долгорочни економски последици“, додава Монтуфар-Хелу.
Скај њуз во својата анализа, пренесува Индекс, пишува дека дополнителните царини на Доналд Трамп би можеле да ја уништат трговијата меѓу САД и Кина, а потенцијалниот одговор на Пекинг би можел да вклучи мерки кои навлегуваат во културата и безбедноста, како што се забраната на американските филмови и прекинувањето на соработката во борбата против шверцот со фентанил.
Скај њуз ја завршува својата анализа со предупредување дека доколку се оствари ова сценарио, светот би можел да гледа не само на целосно економско одвојување на САД и Кина, туку и на културен расцеп.
„Тоа би поставило преседан, не само за трговијата, туку и за начинот на кој функционираат глобалните односи воопшто“, се заклучува во анализата.