ВМРО ќе заврши како Милановиќ

Елиминацијата на ВМРО од политичката сцена и девмровизацијата на општеството се единствените патишта преку кои можеме политичката понуда да ја збогатиме врз основа на катарзичните процеси што ќе ги отвори поразот на злосторничката инсталација

Пишува: Бранко ТРИЧКОВСКИ

Со агресивна реторика и жестока, речиси редовно вулгарна реторика, хрватскиот претседател Милановиќ успеа да се претстави како претставник и заштитник на најнезадоволните и ожесточени слоеви во општеството и на тој начин го крена својот рејтинг и стана најпопуларен политичар. Врвот го достигна по ненадејната најава дека ќе учествува на парламентарните избори како кандидат на СДП за премиер најавувајќи ја платформата и мотото на целата опозициска кампања како „Реките на правдата доаѓаат”.

Уставниот суд го оцени неговото решение како неуставно, владејачката ХДЗ и премиерот Пленковиќ (“удбашенко” во регистерот на Милановиќ) реагираа исто така со жестоки обвинувања (уставен пуч), но Милановиќ продолжи со својата реторика со која, меѓутоа, ги проби очекувањата на луѓето и се претстави како водач на пучистички и револуционерни методи и намери, кој ќе апси и воспоставува режим на револуционерната правда, како некаков хрватски Орбан со проруски ставови и суверенистички позиции на границата на антиевропејството. Башка националистичката визија, особено кон Хрватите во Босна и закантите дека ќе ги блокира преговорите на БиХ.

Преку ноќ неговиот рејтинг падна драстично, граѓаните почнаа да ги сфаќаат опасностите на неговиот радикализам и ридикулизам, популизам и просташтво закамуфлирано во симпатични досетки и тој е сега во позиција на аутсајдер кој ја обременува позицијата на опозицијата, особено на СДП кај кои само три дена порано беше главна надеж.

Мислам дека таков развој на настаните можеме да очекуваме и во Македонија. Катастрофизмот и нихилизмот на вмро-дпмне, ставот дека никогаш не било полошо, дека се продадени националните интереси (каква е нивната смисла ако е таа теза точна) изолационизмот и фрлањето на државата на најоддалечените маргини на Европа, поништувањето на договорите врз основа на кои постоиме, со некаков патетичен отпор пред меѓународната заедница, со враќање на достоинството и гордоста и други тралалајки за малограѓанските и сељачките кругови, квадрати и ромбови, почна многу јасно да ги претставува како партија со опасни намери. Благо кажано. Македонците почнаа да чувствуваат дека ќе бидат киднапирани како деца и претворени во јаничари на себе си, а државата ќе отиде по ѓаволите.

Не случајно во последно време ги нема.

Конрад им сугерира да олабават.

Но таму нема некој што тие работи може да ги разбере.

Освен деструкцијата тие друга азбука не знаат.

СДСМ и ДУИ сигурно не се идеална комбинација, но во рамките на политичката понуда, не на партиите, туку понудата која општеството ја роди и си ја понуди себе си- нема подобра опција.

Елиминацијата на ВМРО од политичката сцена и девмровизацијата на општеството се единствените патишта преку кои можеме политичката понуда да ја збогатиме врз основа на катарзичните процеси што ќе ги отвори поразот на злосторничката инсталација.

Да влеземе во реална демократија и плурализам со рехабилитации во културата, посебно.

Следете ја судбината на Милановиќ ако сакате да научите што може да му се случи на Мицко. И не само да знаете туку да учествувате во неговото Ватерло. Потоа ќе го пратиме на змискиот остров во Преспанското езеро, со секретарка, секретар и Лигњата за врски со воденото пространство. Кикифрики нема да биде ни за таму.

Се заебавам, никому нема да му фали влакно од главата. Особено на Милошоски.

(ФБ статус на авторот)