Skip to content
Во Битолскиот театар се одржа првата премиера за оваа година, „Жиголо“, праизведба на македонскиот текст од авторот Игор Кузмановски во режија на Благој Мицевски. Во претставата која е драма комедија се поставуваат прашањата: Што се сме спремни да направиме за љубовта? Дали постојат граници? Дали сме спремни да преминеме преку истите?.
„Ова е претстава за искреноста. Нешто што многу ни недостасува и сите го посакуваме. Всушност како неискреноста не води на еден пат, не става во еден вртлог во животот кој потоа тешко се контролира и од кој не може да се излезе. Се занимававме и со тоа што е сега актуелно, карактери позајмени од видео игрите, вештачката интелегенција, виртуелниот свет, кои не ставаат во машина која не носи во вртлогот на животот“, истакна режисерот Мицевски.
Во претставата играат Марјан Георгиевски, Соња Михајлова, Марија Стефановска, Маја Андоновска Илиевски и Никола Пројчевски.
Андоновска Илиевски истакна дека истражувала кој е начинот нејзиниот темперамент да се смири и без навидум никаков напор да се раскаже една комплексна приказна, за луѓе кои секојдневно се дружат, работат, сакаат. „Јас го играм ликот на психијатарот Карине, кај кого доаѓаат сите ликови од претставата, и на кој начин луѓето гледаат на менталното здравје денес“.
„Се отвораат прашања кои се тригер во општеството.Колку користиме социјални маски за да можеме да функционираме во истото“, истакна Марјан Георгиевски.
„Се отвора прашањето дали треба да сме искрени, во што јас не верувам дека секогаш се треба да кажеме. Верувам дека е важна намерата со која жиголото во претставата одлучува да помогне на својата жена на која и е потребна помош во борбата со нејзината болест“, додава Никола Пројчевски.
„Во различни фази од животот сите ние поминуваме различни избори, различни провокации од различни страсти, цели, но во третото доба паѓаат маските, изборите и човек се соочува многу повеќе со себеси“, вели Соња Михајлова.
„Жиголо“ е претстава што ги брише границите меѓу маската и вистината. Некои приказни се кажуваат. Некои се шепотат. „Жиголо“ е онаа што не можете да ја избегнете – ќе ве најде во очите на ликовите, во паузите меѓу зборовите, во она што се гледа, но никогаш не се кажува гласно. Оваа претстава ја истражува тенката линија меѓу улогите што ги играме и луѓето што навистина сме. Желби што се кријат зад фасади, вистини што се разголуваат во мигот кога светлата ќе згаснат.
Сценографијата е на Сергеј Светозарев, костимите на Благој Мицевски а музиката на Марјан Неќак, драматург е Оливера Павловиќ. Претставата е реализирана од сопствени средства. Следните изведби на „Жиголо“ за кои сѐ уште има влезници се на 21.03 и 24.03.
Фотографии: Ивона Кочов
