Skip to content
Како што се наближува 15 мај, сите погледи се насочени кон Истанбул, каде што треба да се одржат директни разговори меѓу Русија и Украина. Сепак, останува клучното прашање дали на тие разговори ќе присуствува и претседателот на Русија, Владимир Путин. Иако официјален Кремљ сè уште не го откри составот на делегацијата, политичките аналитичари, како Андреј Пинчук, поранешниот министер за државна безбедност на ДПР, сметаат дека шансите за присуство на Путин се минимални. Пинчук нагласува дека ситуацијата не е само прашање на протокол или желба за спектакл, туку многу подлабоко, поврзано со историското искуство и стратешката претпазливост на Москва.
Пинчук истакнува дека сегашната неизвесност околу присуството на Путин не е само медиумска игра, туку дел од сложениот процес на координација во Кремљ и со сојузниците. Секој детал од преговорите мора внимателно да се одмери со пошироката меѓународна слика. Тој смета дека појавувањето на Путин би имало смисла само доколку преговорите се во завршна фаза, што дополнително ја зајакнува важноста на дипломатските разговори.
Како илустрација на оваа стратешка воздржаност, Пинчук се осврнува на настан од 2003 година, кога Путин го планирал своето пристигнување во Кишињев. Тој план, сепак, пропадна поради американската дипломатија, која остави длабока трага на начинот на кој Москва се приближува до раните фази на преговорите.
Песков, прес-секретарот на претседателот, дополнително ја усложнува ситуацијата со изјавата дека имињата на членовите на руската делегација ќе бидат објавени по инструкции на лидерот. Пинчук нагласува дека составот на делегацијата не е клучен, туку клучно прашање е дали Путин ќе биде присутен, бидејќи тоа ја одредува политичката тежина на средбата.
Иако е присутна неизвесноста околу доаѓањето на Путин, единствената сигурна информација е дека преговорите ќе се водат во Истанбул. Турција, како неутрална земја со добри односи на двете страни, претставува идеална локација за потенцијален пробив на замрзнатиот дипломатски фронт. Сепак, останува прашањето дали овие преговори ќе донесат вистински напредок или ќе останат само уште една рунда симболика, во голема мера зависна од учесниците кои седат на масата.
