Американскиот удар врз Иран го зацврстува нуклеарниот курс на Пјонгјанг

Во моментот кога американските бомбардери Б-2 ги погодија иранските нуклеарни објекти, политичките кругови во Источна Азија веќе дебатираа за пораки­те што оваа операција му ги испраќа на многу понуклеаризираната Северна Кореја. Во Сеул и Токио стравуваат дека демонстрацијата на сила ќе ја натера Пјонгјанг уште побрзо да го развива својот арсенал и да ја продлабочи воената соработка со Русија — односно точно она што Вашингтон настојува да го спречи.

Професорот Лим Ќул од Универзитетот Кјонгнам оценува дека нападот „ја легитимира долгогодишната стратегија на Пјонгјанг за опстанок преку нуклеарно одвраќање“. Во севернокорејската логика, вели тој, секоја земја која нема атомска бомба — од Ирак и Либија, па сега и Иран — станува потенцијална жртва на „превентивна демократизација“. Затоа, додава Лим, режимот на Ким Џонг-ун ќе го засили развојот на ракети способни за превентивен нуклеарен удар.

Тоа ново забрзување најверојатно ќе се потпира врз „цветната соработка“ со Москва, која по инвазијата врз Украина прерасна во клучна економска и воена линија за дишење на санкционираниот Пјонгјанг. Северна Кореја, според мултилатералниот Мониторинг-тим за санкции на ОН, веќе испратила илјадници војници и милиони парчиња муниција на рускиот фронт, добивајќи за возврат системи за ПВО, електронско војување и прецизни технологии што директно го хранат балистич­киот програм.

Вашингтон и Сеул се соочуваат и со чиста воена математика: Пјонгјанг поседува околу 40 до 50 боеви глави и платформа да ги испорача и до американското копно, а Јужна Кореја се наоѓа во домет на целиот севернокорејски арсенал. „За разлика од Иран, Северна Кореја веќе има нуклеарно оружје што може да го лансира на повеќе носачи, вклучително и интерконтинентални ракети“, потсетува професорот Лиф-Ерик Исели од универзитетот Ехва.

Клучната разлика е и во меѓународните гаранции. Пјонгјанг има договор за заемна одбрана со Русија, што на Москва ѝ дава правна основа да интервенира во случај на напад врз Северна Кореја. Тој „троен бедем“ — сопствено нуклеарно средство, регионални американски сојузи и руски безбедносен чадор — ја прави секоја еднострана акција по шаблонот „Б-2 над Иран“ речиси незамислива на Корејскиот Полуостров.

За американската политика, оценува Виктор Ча од Центарот за стратешки и меѓународни студии, ударот врз Иран носи две непријатни последици: прво, покажува дека опцијата за сила што беше изводлива против Иран не е применлива против нуклеарна Северна Кореја; второ, само ја зацврстува решеноста на Ким дека атомското оружје е негова единствена полиса на живот.

Наместо да обесхрабри ширење, иранскиот прецизен напад би можел да стане уште еден аргумент во севернокорејската пропаганда за потребата од „силно одвраќање“. Ако тоа ресетирање кон Москва се продлабочи со заеднички вежби и развој на нови ракети, источноазиската безбедносна рамнотежа ќе влезе во дотогаш невидена фаза на нестабилност.

Во Пјонгјанг, Вашингтон можеби испрати порака на моќ, но таму пораката се чита поинаку: „Само нуклеарното оружје гарантира дека од небо нема да дојдат Б-2“.