Skip to content
Помеѓу проѕирните води на заливот Картаромана, крај бреговите на италијанскиот остров Искија, туристите денес имаат ретка можност да ѕирнат под морската површина и да допрат до историјата. Таму, на само неколку метри под стакленото дно на туристички чамец, се наоѓаат руините на древниот римски град Аенарија – град кој речиси 2.000 години беше изгубен во морето, а сега повторно излегува на виделина.
Околу 180 година од нашата ера, ерупцијата на вулканот Кретаио ја потопила Аенарија, римска лука на тогашниот остров Питекусај, денешна Искија. За разлика од добро документираната катастрофа со Везув и Помпеја, за оваа ерупција нема пишани сведоштва. Со векови, постоењето на Аенарија беше обвиено во мистерија – спомнувана во старите текстови, но без физички докази.
Сè се промени во 1972 година, кога двајца нуркачи открија римски амфори и оловни шипки во водите источно од Искија. Иако истрагата тогаш не даде резултати, локалните морепловци не се откажаа. Во 2011 година, повторно беа започнати ископувања – овој пат со помош на локални ентузијасти, археолози и истражувачи предводени од Алесандра Бенини.
Само два метра под вулканскиот слој на морското дно, истражувачите открија масивен римски пристанишен ѕид, потоа монети, амфори, мозаици, дури и остатоци од дрвени конструкции – доказ за град што некогаш бил жив, но потоа буквално проголтан од морето.
Долго време се веруваше дека Римјаните никогаш не се населиле трајно на Искија, преплашени од вулканската нестабилност. Но археолошките наоди раскажуваат поинаква приказна: Аенарија не само што постоела, туку претставувала важна римска база на островот.
