Skip to content
Рускиот министер за надворешни работи Сергеј Лавров изјави дека Москва „не одбива никакви форми на работа“ за политичко решение на војната во Украина, вклучително и билатерални и трилатерални аранжмани. Во интервју за „Русија-24“ тој нагласи дека секоја форма треба да служи за „чекор по чекор“ подготовка на самити — почнувајќи од експертско ниво — наместо за дневни медиумски настапи и објави на социјални мрежи. „Сите контакти со учество на национални лидери мора да бидат подготвени со најголема темелност“, додаде Лавров.
Што значи ова во практика?
- Сигнал за формат, не за содржина. Пораката е тактичка: Русија не ја ограничува формата (2 или 3 страни), но инсистира на процедура и „тишина“ додека трае подготовката. Не кажува кои се минималните услови по суштина.
- Контрола на очекувањата. Барањето самитите да се „испечaт“ на експертско ниво го намалува притисокот за брзи политички гестови и го префрла товарот на технички патеки и временски рокови.
- Медиумска рамка. Критиката на „утрински весници/вечерни телевизии/озборување на мрежи“ цели да ја делегитимира јавната дипломатија и да ја претстави тивката техничка работа како единствено сериозен пат.
Клучни непознати
- Кои би биле страните во „трилатерала“? Украина–Русија–САД? Украина–Русија–ЕУ? Или друг состав?
- Минимални услови. Дали „темелната подготовка“ подразбира тргнување од линијата на контакт, безбедносни гаранции или друг предуслов?
- Ролјата на Европа. Доколку САД се очекува да бидат клучен партнер, каде остануваат ЕУ и соседните држави што директно ги чувствуваат последиците?
- Временска рамка. „Чекор по чекор“ може да значи месеци — или години — без јасни чекори на деескалација на терен.
Аналитички агол: сериозност vs. спин
Лавров нуди „отвореност“ за форматите, но ја става тежината на процесот и тишината. Тоа може да биде конструктивно ако води кон реален технички напредок (размена на заробени, хуманитарни коридори, механизми за верификација), но може и да биде тактика за купување време ако нема паралелни, мерливи чекори на терен.
