Таен документ: Германија се подготвува да биде најголема армија

Германската армија зад затворени врати си постави цел што го менува европскиот безбедносен пејзаж: драматично проширување на редовите до 2029 година и понатаму. Во класифицирана белешка упатена до Министерството за одбрана и инспекторот на Бундесверот, командантот на копнената војска, генерал-потполковник Алфонс Мајс, предупредува дека со сегашниот состав Германија не може да ги исполни новите НАТО планови до 2035 година. Планот бара најмалку 100.000 дополнителни активни војници на сегашните околу 62.000, со прв чекор од плус 45.000 до 2029 и уште толку до средината на следната деценија, како и засилување на резервните и територијалните сили. Паралелно, армијата сака да го прошири трупниот состав за домашна одбрана и да ја подготви војската за високоинтензивна војна, вклучително и преку систематска обука и реорганизација на школувањето. Намерата зад ваквата ескалација е јасна: одвраќање со кредибилитет и способност за борба рамо до рамо со сојузниците.

Политичкиот контекст е нестабилен, но амбициите се недвосмислени. Канцеларот Фридрих Мерц јавно вети дека ќе го претвори Бундесвер во „најсилната конвенционална армија во Европа“ и ја врза таа заложба со новите НАТО цели од јуни во Хаг, кои ја подигнаа летвичката за сили, готовност и индустриска мобилизација. Овие одлуки го насочуваат германското зголемување на капацитетите не само кон зголемување на бројноста, туку и кон постојана борбена готовност и логистичка улога на источниот крил на Алијансата.

На терен, сегашната структура веќе покажува замор: Германија крои и распоредува постојана бригада во Литванија како знаме на новата одбранбена архитектура, но персоналните и инфраструктурните дефицити ја отежнуваат задачата. Белешката на Мајс токму тука удри во ѕидот на реалноста: за да се стигне до целта, не се доволни само нови луѓе, туку и нов тренинг, јасен модел на регрутација и политичко покровителство што ќе издржи повеќе изборни циклуси.

Најголемото тесно грло останува регрутацијата и задржувањето на кадар. И покрај рекордни буџети и агресивни кампањи, околу една четвртина од новите регрути се откажуваат во првите шест месеци, што ја празни линијата додека уште се полни. Таа дупка во персоналот е причината владата да турка закон со кој сите машки граѓани на 18 години ќе мора да пополнат прашалник за воена служба (за жените доброволно), со можност – ако доброволниот модел не ги исполни квотите – парламентот да го врати регрутниот рок. Кабинетот веќе го изгласа нацрт-законот; исходот во Бундестагот ќе биде тест на политичката волја да се претворат плановите во луѓе со униформи.

Германската амбиција не стои сама. НАТО на самитот во Хаг нацрта нови цели за силите и инвестициите, а Полска – сосед со искуство од линијата на фронтот – трча во спринт да достигне 300.000 војници и да ја цементира позицијата на најголемата армија во ЕУ. Во такво опкружување, повикот на Мајс добива тежина: не станува збор за козметика, туку за длабока трансформација што ќе ја претвори Германија во столб на европската одбрана. Цената, политичка и финансиска, ќе биде огромна; прашањето е само дали темпото ќе го следи ритамот на заканите.