Министрите за економија и финансии и гувернерите на централните банки на ЕУ денес и утре се во Копенхаген на неформален состанок посветен на насоките на економската политика на Унијата. Данската министерка за економски прашања Стефани Лозе и гувернерот на Данска народна банка Кристијан Кетел Томсен се домаќини на дводневниот формат во кој прво заседава Еврогрупата, по што следуваат работни сесии на ЕКОФИН. Целта е без формални заклучоци да се тестираат идеи што ќе ја водат агендата во месеците што следат.
Програмата го поставува фокусот таму каде што најмногу боли европската конкурентност: на работниот ручек министрите разговараат за економските последици од ЕУ-регулирањето, а првата попладневна сесија е насловена „Поедноставна финансиска регулатива“ – обид трошоците и административните оптоварувања да се мерат појасно и да се намалуваат без да се жртвуваат целите на законите. Утре продолжуваат со „Национални структурни реформи за продуктивност и конкурентност“, со вклучување на ММФ, а завршната дебата ги поврзува економските и геополитичките ризици со сценарија за носителите на политики; аналитички инпут дава и тинк-тенкот Bruegel.
Овој неформален формат е алатка што секое претседателство ја користи за „калибрација“ на идните приоритети: разговор без обврски, но со јасно читање на распоредот на сили – колку Европа е подготвена да скрати сложени правила, да ја реформира понудата (пазар на труд, капитални пазари, иновации) и да одговори на свет во кој индустриската политика и безбедносните мотиви стануваат дел од истата равенка. Токму затоа данското претседателство го подигна прашањето на поедноставување како централен дел од враќањето на конкурентноста.
Важен е и потсетникот за процедурата: неформалните совети не носат одлуки – тие служат за размена на мислења и зацртување насоки. Но токму тука често се раѓаат компромисите што подоцна се кодифицираат во официјалните заклучоци и законодавни иницијативи. За земји како нашата, кои тежнеат кон посилен извоз и повисока продуктивност, сигналите од Копенхаген се јасни: помал регулаторен шум, поефикасна координација на реформите и трезвена оценка на геополитичките шокови како предуслов за раст.