Skip to content
Русија остра го одби реторичкиот напад на американскиот претседател Доналд Трамп, кој во последните настапи ја опиша Москва како „хартиен тигар“. Во реакција пренесена од „Politico Europe“, официјални лица и провладините канали во Москва возвратија дека Русија е „вистинскиот мечка“ – држава со реална моќ, не со симболика – и дека потценувањето на нејзините капацитети е „стратешка заблуда“ на Западот.
Руските коментари доаѓаат по серијата инциденти со дронови и борбени авиони во близина и во воздушниот простор на НАТО, како и заострени пораки од сојузниците дека ќе соборуваат секој летал што ќе го повреди нивниот суверенитет. Во овој контекст, Кремљ настојува да проектира решителност, потсетувајќи дека санкциите и меѓународната изолација не ја „скршиле“ руската одбранбена индустрија, ниту ја демотивирале Москва да ги следи своите воени и геополитички цели.
Реториката на Трамп—кој често ги меша критиките кон Москва со понуда за „голем договор“—ја отвори и старата дебата во САД и Европа: дали грубиот јазик ја засилува одвраќачката моќ или, обратно, ја зацврстува руската мобилизација и пропаганда. Рускиот одговор се вклопува во проверена матрица: демонстративно отфрлање на западните оценки, нагласување на „историската издржливост“ и порака дека секоја пресметка со Москва ќе носи висока цена.
За дипломатските канали тоа значи уште потесен маневарски простор. Додека НАТО го засилува надзорот и ПВО на источното крило, Москва сигнализира дека нема да се повлече од тврди позиции—особено околу Украина и регионалните зони на влијание. Политичката комуникација, сведена на остри метафори („хартиен тигар“ наспроти „вистински мечка“), само ја цементира сликата за долготрајна конфронтација во која реториката станува алатка за домашна мобилизација, а не мост кон компромис.
Во меѓувреме, европските престолнини ја читаат размената низ призма на безбедносен ризик: секоја грешка, нарушување на воздушен простор или „тестирање“ на реакцијата може да прерасне во инцидент со последици. Затоа, распоредувањето дополнителни сензори, ПВО и заеднички надзорни операции се гледа како нужност, додека дипломатските пораки – колку и да се бучни – тешко дека ќе донесат брзо олабавување на тензиите.
