Skip to content
На редок астрономски кадар, младата планета WISPIT 2b се гледа како пурпурна точка „изнесена“ во внатрешниот прстен од прашина околу својата ѕвезда. Снимката — добиена со адаптивна оптика на телескопите Magellan и Large Binocular Telescope — открива планета сместена во повеќекратен прстенест диск, со јасно видлив внатрешен и поблед надворешен прстен. За првпат, астрономите директно гледаат објект што „јаде“ материјал токму во зоната која ја издлабил во дискот.
Системот е оддалечен околу 430 светлосни години, во фаза кога дискот од гас и прашина се организира во прстени и празнини. Присуството на планета во самиот прстен ја валидира тезата дека ваквите структури не се само „козметика“ на дисковите, туку последица на гравитациско моделирање од новородени светови. Авторите ја истакнуваат острата граница на прстенот и малиот офсет на планетата како индикатори за активен прилив на материјал.
Техничкиот напредок е клучен дел од приказната: екстремната адаптивна оптика и коронографијата го „гасат“ заслепувачкиот сјај на ѕвездата и ги откриваат слабите инфрацрвени одблесоци на протопланетата. Во такви услови, дури и суптилни асиметрии во светлосниот профил на прстенот можат да укажат на локални турбуленции и „струи за хранење“ кон планетата. Оваа директна слика додава редок, визуелен слој врз статистиката од дискови со прстени и спирали што досега главно сугерираа, но не и прикажуваа, конкретен виновник.
Откритието се вклопува во неколку скори наоди што ја мапираат раната планетарна еволуција — од „беби-фотографиите“ на PDS 70 со можни ексомесечини, до забележани спирални нарушувања кај млади ѕвезди. Заедно, тие градат континуум: дискови со прстени → локални празнини → директно видени протопланети. Новиот кадар со WISPIT 2b ја пополнува кариката „планета во прстен“, досега најтешка за документирање.
