На 26-тиот „Марш за ангелите“ во Кочани, семејствата на загинатите во пожарот во кочанската дискотека „Пулс“ најавија дека од недела започнуваат секојдневни едночасовни блокади на кружниот тек пред двојниот мост — точката што веќе недели е симбол на нивната упорност. Распоредот е јасно дефиниран: од 15:15 до 16:15 часот, секој ден, сè додека не започне судењето. Најавата дојде по нов бран фрустрација: адвокати на обвинетите во јавни настапи спомнаа дека постапката би можела да трае „10 до 15 години“, изјава што роднините ја опишаа како понижувачка и како сигнал за одолговлекување.

Во нивните пораки се истакнуваат три барања: засилување на судско-обвинителскиот тим што го води предметот, јасен и континуиран ритам на рочишта без паузи, и транспарентно следење на секој процесен чекор. Локалните медиуми бележат дека предметот е префрлен во Скопскиот кривичен суд, но дека првото рочиште сè уште не е закажано — празнина што ја држи улицата активна и ја префрла тежината на времето врз семејствата.
Организациски, протестите влегуваат во фаза на „ритуален дневен ритам“: иста локација, ист термин, предвидлив кордон што го информира и сообраќајот и јавноста. Таа предвидливост има функција — да ја претвори спонтаната тага во трајна видливост. Во известувањата се појавија и различни редакциски наслови што го лоцираат протестот во Скопје, додека описот на локацијата упорно води кон Кочани; самата форма на протестот, меѓутоа, останува локално втемелена и временски прецизна.
Низ маршевите се акумулира хроника: 16 март како датум на трагедијата, манифестациски рути што минуваат покрај институциите, кратки блокади што најавуваат подолг дневен модел. Најавата за секојдневни застои околу двојниот мост сигнализира дека досегашната тактика — марш еднаш месечно — се претвора во секојдневна дисциплина со фиксно време, видлива и мерлива за сите што ја следат судбината на предметот „Пулс“/