151 година од раѓањето на Крсте Петков Мисирков – таткото на современиот македонски литературен јазик

Денес се навршуваат 151 година од раѓањето на Крсте Петков Мисирков, еден од најзначајните интелектуалци во македонската културна историја и авторот кој со својата визија, научна прецизност и национална свест ги постави темелите на современиот македонски литературен јазик.

Роден во 1874 година во селото Постолово, Мисирков многу рано го насочува својот интерес кон јазикот, културата и идентитетот на македонскиот народ. Неговиот капитален труд, „За македонцките работи“ (1903), претставува прв систематски обид за стандардизација на македонскиот литературен јазик и јасно афирмирање на македонската национална посебност. Во ова дело тој предлага азбучни, правописни и граматички принципи кои подоцна ќе станат основа за кодификацијата на македонскиот јазик по Втората светска војна.

Како филолог, публицист, етнограф и општествен дејец, Мисирков дејствувал ширум Европа – во Белград, Петроград, Одеса и Софија, секогаш истакнувајќи ја важноста на македонскиот јазик како суштински елемент на националниот идентитет. Неговите размислувања за јазичната норма, потребата од македонски печат и развојот на образованието остануваат актуелни и денес.

Иако за време на неговиот живот неговите идеи биле често оспорувани или потиснувани, времето ја потврди нивната историска тежина. Денес Мисирков се смета за темелник на македонската филологија, визионер и мислител чии идеи го трасираа патот кон модерната македонска држава и култура.

Во чест на овој значаен јубилеј, денес во Институтот за македонски јазик „Крсте Мисирков“ се одржа пригодна свеченост, на која научници, студенти и претставници на културни институции се потсетија на неговото дело и неговата оставнина. По свечениот собир, беа положени цвеќиња пред споменикот на Мисирков, како симбол на почит кон неговиот придонес за македонскиот јазик и култура.

Одбележувањето на 151 – годишнината од неговото раѓање е повод повторно да се потсетиме на важноста на јазикот како културно наследство, но и како живо средство за комуникација, создавање и негување на идентитетот. Делото на Крсте Мисирков останува трајна инспирација за лингвистите, писателите, историчарите и сите кои ја носат Македонија во својата мисла и работа.