Skip to content
Повеќе од еден век Дејвис купот беше симбол на традиција – репрезентативен тениски трофеј што се доделува секоја година, без прекин речиси 125 години. Сега, натпреварувањето се соочува со најголемата промена во својата современа историја: организаторите официјално разгледуваат предлог Дејвис купот да се игра на секои две години наместо еднаш годишно, со цел да се растовари преполнетиот календар и да се подигне атрактивноста на турнирот.
Идејата не застанува само на распоредот. Во пакет се разгледуваат и корекции во форматот – бројот на мечеви, системот на квалификации и распоредот на завршниот турнир – со цел секоја сезона да донесе поинтензивна конкуренција и дуели меѓу најдобрите, а не осиромашени состави поради замор и повреди.
Предлогот, логично, ја подели тениската заедница. Ветераните и дел од поранешните шампиони стравуваат дека со двегодишен циклус ќе се изгуби континуитетот и „душата“ на натпреварувањето што за многумина претставува врв на репрезентативната кариера. Од другата страна се актуелните ѕвезди и селекторите, кои одамна предупредуваат дека календарот со гренд слемови, мастерс-турнири и репрезентативни обврски е на работ на издржливост, особено за тенисерите што постојано се во врвот.
Конечната одлука сè уште не е донесена. Организаторите најавуваат консултации со водечките тенисери и со националните федерации пред да се потврди новиот формат. Но самото тоа што идејата формално е ставена на маса покажува дека времињата на „класичниот“ Дејвис куп се при крај – и дека и ова натпреварување се обидува да се прилагоди на новата спортска економија, во која календарот е тесен, а интересот на телевизиите и спонзорите бара поголеми, но поретки настани.
Симболично, дебатата за иднината на Дејвис купот доаѓа во момент кога Италија ја живее својата златна ера. „Аѕурите“ во Болонја ја совладаа Шпанија и ја освоија титулата по трет пат по ред – подвиг што не бил повторен од 1972 година и што ја потврдува нивната доминација во модерната ера на ова натпреварување. Со триумфот во финалето над шпанскиот тим, Италијанците не само што ја одбранија круната, туку и се издвојуваат како репрезентација која ја препишува историјата во време на големи промени.
Третата последователна титула го заокружува период што многумина веќе го нарекуваат „златна генерација“ на италијанскиот тенис. Длабочината на тимот, способноста да се носат со притисокот во клучните поени и победите и кога најголемите ѕвезди отсуствуваат, ја зацврстуваат сликата за Италија како нова велесила во светскиот тенис, токму во години кога Дејвис купот бара нов идентитет меѓу традицијата и реформите.
Додека кулоарите расправаат дали „Купот на светот“ во тенисот треба да стане двегодишен спектакл, Италија веќе има своја мала, но гласна победа: без разлика на форматот, кога ќе се зборува за почетокот на оваа нова ера, нејзиното име ќе стои на врвот на листата на шампиони.
