Skip to content
Нова анализа покажа дека десетици вообичаени хемикалии се токсични за цревните бактерии и потенцијално штетни за здравјето на луѓето.
Истражувачи од Велика Британија идентификуваа 168 хемикалии во лабораториски тестови кои го инхибираат растот на здравите цревни бактерии, што може да ја наруши рамнотежата на цревниот микробиом.
Цревниот микробиом се состои од илјадници бактерии и други ситни организми кои живеат во нашиот дигестивен тракт. Тој е поврзан со широк спектар на здравствени проблеми, како што се рак, несоница, срцеви заболувања, дијабетес тип 2 и предвремено породување.
Научниците идентификуваа 168 токсични хемикалии по тестирање на 1.076 хемиски загадувачи, вклучувајќи неколку таканаречени „вечни хемикалии“, т.е. пер- и полифлуороалкилни супстанции (PFAS), кои воопшто не се разградуваат по природа, на 22 вида цревни бактерии во лабораторија.
Хемикалиите за кои е утврдено дека се токсични за цревните бактерии вклучуваат пестициди како што се хербициди и инсектициди што се користат во земјоделството, како и индустриски хемикалии што се користат во пластика и огноотпорни материјали.
Овие хемикалии обично влегуваат во човечкото тело преку храна, вода и други влијанија од околината, а многу од нив претходно не се сметале за штетни за цревните бактерии, според студија објавена во списанието „Nature Microbiology“.
„Бевме изненадени што некои од овие хемикалии имаат толку силни ефекти“, рече Индра Рукс, еден од авторите на студијата и истражувач на Универзитетот во Кембриџ.
„На пример, за многу индустриски хемикалии како што се огноотпорни материјали и пластификатори, со кои редовно сме во контакт, не се сметаше дека влијаат на живите организми, но влијаат“, додаде таа во изјавата.
Сè уште не е јасно колку луѓето се всушност изложени на овие хемикалии, ниту како тоа може да влијае на цревната флора. Но, други студии сугерираат дека загадувачите на животната средина можат да го променат цревниот микробиом, што доведува до дебелина и инсулинска резистенција.
Како реагирале бактериите во лабораторија?
Во лабораториските тестови, бактериите ги промениле своите функции обидувајќи се да избегнат одредени хемиски загадувачи. Кај некои, ова довело до развој на отпорност на антибиотици. Доколку оваа ситуација се пренесе на човечкото црево, третманот на инфекциите би бил тежок и би придонел за растечката закана за јавното здравје, т.е. антимикробна резистенција (AMR), предупредуваат истражувачите.
Тестовите за хемикалии обично се фокусираат на нивните специфични цели – на пример, колку се ефикасни фунгицидите во убивањето на паразитските спори – наместо на нивното потенцијално влијание врз човечкото црево, за кое истражувачите велат дека треба да се промени.
„Проценките за безбедност на новите хемикалии за човечка употреба мора да обезбедат дека тие се безбедни и за цревната флора, бидејќи тие можат да бидат изложени на хемикалии и преку храна и вода“, рече Стефан Камрад, еден од авторите на студијата и истражувач на Универзитетот во Кембриџ.
Експертите бараат податоци од реалниот свет за изложеноста на хемикалии за да утврдат дали токсичните ефекти откриени во лабораторијата се пренесуваат на здравјето на луѓето.
Во меѓувреме, тие ги советуваа луѓето да преземат чекори за намалување на изложеноста на овие хемикалии, како што се избегнување на домашни пестициди и миење овошје и зеленчук пред јадење.