Skip to content
Градоначалникот на Скопје, Орце Ѓорѓиевски, реши тимот што го градел во Општина Кисела Вода да го пресели и на градско ниво. Со одлука за преземање, на дневен ред на Советот на Град Скопје се најде предлог 12 вработени од поранешната општина на Ѓорѓиевски да станат дел од градската администрација.
Според образложението на одлуката, дел од преземените ќе бидат распоредени како раководители на сектори во Град Скопје – тројца од нив треба да станат нови шефови на клучни градски служби. Формално, Советот на Град Скопје прво треба да даде согласност за трансферот, по што луѓето од Кисела Вода и официјално ќе преминат во градската администрација.
Потегот доаѓа само неколку недели откако Ѓорѓиевски ја презеде функцијата градоначалник на Скопје, по мандатот во кој се афирмираше како прв човек на Кисела Вода.
Во Општината веќе има нова градоначалничка – Бети Стаменкоска Трајкоска, исто така од ВМРО-ДПМНЕ – која ќе ја наследи администрацијата што сега делумно се „сели“ во градот,
Од правен аспект, ваквото „преземање“ е можност што ја предвидува законската рамка: институциите под локална самоуправа можат да разменуваат кадар со согласност на двете страни и на вработените. Во пракса, меѓутоа, трансферот на 12 луѓе од истиот политички и професионален круг што со години работел со Ѓорѓиевски отвора дилема – каде завршува потребата за доверлив тим, а каде почнува партизираното кадровско прекројување на администрацијата.
Поддржувачите на градоначалникот во овој потег гледаат логичен обид да се донесат „проверени“ луѓе во хаотичен систем, со аргумент дека тим кој веќе бил координиран полесно ќе ги спроведе ветените реформи во Скопје – од хигиената и јавните претпријатија, до урбанизмот и буџетското планирање. Во таа логика, преселбата на тимот од Кисела Вода во Градот се претставува како гаранција за брз старт на новата градска администрација.
Критичарите, пак, зборуваат за селидба на цел „мини-кабинет“ од општина во град, со ризик Кисела Вода да остане со ослабени капацитети токму во момент кога и таму се најавуваат нови политики и проекти. Дополнителна забелешка е и тоа што дел од преземените треба да станат раководители на сектори – позиции што во нормални услови би се пополнувале преку јавни огласи и конкуренција, а не преку директен трансфер на веќе познат партиски кадар.
Самиот број – 12 вработени – можеби не изгледа драматично на хартија, но симболиката е јасна: новиот градоначалник не сака само да управува со постојната структура, туку да ја пренасочи и преформатира администрацијата по мерка на сопствениот политички и професионален круг. Прашањето што останува отворено е дали граѓаните ќе добијат поефикасен градски апарат, или уште една слојка „свои луѓе“ во систем кој и онака се смета за прегломазен и партизиран.
Во наредниот период, фокусот ќе биде на Советот на Град Скопје: дали советниците ќе дадат зелено светло за преземањето и со тоа ќе го легитимираат моделот „од општина до град“ како нормална кадровска практика, или пак ќе побараат појасни гаранции дека интересот на Скопје – но и на Кисела Вода – е пред интересот на која било партија или тим.
