Фарма од Виена произведува ѓубриво на необичен начин: Муви како дел од решението за неколку глобални проблеми?

Во предградието на Виена има фарма која е необична во многу погледи. Наместо крави, овци или кокошки, тука има цела „фабрика“ од ларви од војнички муви.

Нивната улога е да го претворат стариот леб, скапаниот зеленчук и овошје и индустриските нуспроизводи во суровина богата со протеини и масти, а сè што не е „исцрпено“ станува почва богата со хранливи материи.

Во неколку земји, овој вид рециклирање стана дел од циркуларната економија – производствен модел кој не ја осиромашува природата, туку ја обновува.

Пионерите на овој пристап, Ливин Фармс од Виена, се вистински пример за тоа како „фабрика за муви“ може да го трансформира животот во град – со многу отпад и мали површини – со создавање одржливи фабрики за храна и ѓубрива.

Според податоците од фабриката, годишно се произведуваат околу пет милијарди ларви. Компанијата планира да изгради околу 50 вакви постројки низ Европа до 2030 година, со цел преработка на околу еден милион тони отпад од храна во протеини, масти и ѓубрива од инсекти, објавува Бета.

Пошироката слика – ефикасност, кружна економија и влијание врз животната средина

Ваквите „фарми за мушички“ или како што се нарекуваат и „фабрики за инсекти“ не се само експерименти, според експертите, тие навистина можат да бидат дел од решението за неколку глобални проблеми.

Според неодамнешните истражувања, ларвите на мушичките на црниот војник можат да претворат големи количини органски отпад во протеини и ѓубрива, директно намалувајќи го отпадот, а воедно создавајќи ресурси за добиточна храна и земјоделство.

Потврдено е дека ѓубривото („фрас“, т.е. измет и остатоци од ларви) има хранливи својства слични на оние на традиционалните минерални ѓубрива, што може да ја намали зависноста од штетни хемикалии.

Бидејќи ларвите растат брзо и не бараат голем простор и инвестиции за нивно одгледување како кај конвенционалните сточарски фарми, целиот систем има помал еколошки отпечаток – што вклучува намалување на емисиите на стакленички гасови, помага во подобро искористување на ресурсите и го елиминира проблемот со отстранување на органскиот отпад.

Со други зборови, ова е пример за создавање кружна, одржлива биоекономија: отпадот станува ресурс, храната и ѓубривото се создаваат во затворен, намален циклус, додека штетните ефекти од отпадот и прекумерното ѓубрење на почвата се намалуваат.

Во свет кој брзо се менува поради климатските предизвици и проблемите со отпадот, иновациите како овие би можеле да станат клуч за поодржлива рамнотежа помеѓу луѓето, храната и природата.