Skip to content
На автопатот Кичево–Охрид се изведува „сложен инженерски и градежен зафат“ за стабилизација на косините и земјиштето, со цел трасата да биде безбедна за користење „во наредните децении“, изјави министерот за транспорт Александар Николоски при увид на терен. Тој тврди дека станува збор за интервенции што досега не биле правени „во ваков обем“ и дека проблемите со косините и свлечиштата останале нерешени 11 години од почетокот на градбата.
Според Николоски, се решаваат вкупно 16 косини, а на 14 од нив е планирана стабилизација со таканаречени „галерии“ – конструкција со армиран бетон која, како што рече, треба да „ја застане цела планина“, при косини високи од 100 до 200 метри и терен што „постојано се спушта до главната траса“. На увидот присуствуваа и директорот на ЈП за државни патишта Коце Трајановски, пратеникот Ѓорѓи Сајкоски и градоначалници од регионот.
Политичката порака од теренот беше очекувана: Сајкоски најави дека „многу брзо ќе биде готов“ автопатот и дека ќе донесе побрз проток на стоки и услуги и развој на регионот. Но токму зборовите „набрзо“ и „многу брзо“, кои најчесто служат за смирување на јавноста, се судираат со историјата на проектот: автопатот се гради од 2014 година, рокови се пробиваа, а делницата со години беше симбол на застој.
Во 2025 година сепак почна делумно пуштање на сообраќај: на 13 јули беа пуштени првите 20 километри од потегот Врбјани–Ботун, а на 7 септември уште 17 километри од Климештани до Охрид. Вкупно 34 километри влегоа во активна употреба, со најави дека остатокот треба да се заврши во 2026 година.
Клучното прашање, сепак, не е дали ќе се сечат ленти на нови километри, туку дали ќе се затвори најризичниот дел од приказната – безбедноста. Николоски и претходно јавно говореше дека автопатот има „бројни проблеми“, меѓу кои експропријација, проектирање на косини и објекти на самата траса, и дека ветувањето е „функционален автопат до крајот на 2026“. Денешната најава за галерии е признание дека токму косините се нервниот јазол што ја држел трасата закочена со години.
Дали овој „првпат во регионот“ инженерски зафат ќе ја реши причината, а не само симптомот, ќе се мери едноставно: по тоа дали автопатот ќе се пушта без нови ограничувања, нови свлечишта и нови вонредни санации. Дотогаш, јавноста останува со уште една серија големи зборови и технички ветувања, над проект што одамна ја потроши довербата – и ја направи безбедноста поважна од секој рок.