Оптимизмот што следеше по изјавите од Вашингтон за можен напредок во мировните преговори со Русија повторно се покажа како погрешен.
Според аналитичарите и дипломатите, Западот сè уште ги потценува руските преговарачки тактики, засновани на исцрпувачки соговорници, максималистички барања и одложување.
Историчарите и експертите го опишуваат овој модел како „попустливи желби“, долгогодишна тенденција на Западот да ги толкува руските намери преку сопствените надежи, а не преку реалноста на теренот. Знаењето каде Москва не е подготвена да преговара и каде е подготвена да направи ограничени отстапки, е клучно за секој напредок кон мирот.
Сепак, пристапот на американската администрација е исто така проблем. Според аналитичарите, американскиот претседател Доналд Трамп не го доживува мирот како итна неопходност, туку како политичка цел што сака брзо да ја „тргне од дневен ред“. Иако покажува нетрпение, недостасуваат решителни и конкретни мерки што би извршиле вистински притисок врз Москва.

„Администрацијата на Трамп се чини дека го игнорира фактот дека војната ќе заврши само со вистински притисок врз Русија“, вели историчарката и колумнистка Ен Аплбаум.
Политикологот Антон Шеховцов се согласува дека посилните американски потези би можеле да доведат до договор што би бил толерантен за Киев, објави Телеграф.
Москва влегува во преговорите од позиција на воена надмоќ, иако тешка. Советниците на Путин отворено тврдат дека преговарачката позиција на Русија се заснова на верувањето дека Русија „победува“.
Покрај тоа, Кремљ користи добро познати дипломатски тактики – барајќи го невозможното за да го добие остварливото, привлекувајќи внимание кон западната лицемерие и намерно одложувајќи ги преговорите.
Кога станува збор за конкретни услови за мир, позицијата на Москва останува цврста. Русија го отфрла присуството на какви било странски трупи во Украина, не прифаќа зајакнување на украинската војска и инсистира на забрана за оружје со долг дострел. Во исто време, таа е подготвена да разговара за ограничени безбедносни гаранции и делумно пристапување на Украина во Европската Унија, но без вклучување во заедничката безбедносна и одбранбена политика на ЕУ.

Територијална поделба – најчувствително прашање
Најчувствително прашање остануваат териториите. Кремљ не покажува подготвеност за компромис кога станува збор за Донбас, кој несомнено го смета за руски. Повлекувањето од другите области е можно само како дел од поширок договор. Нуклеарната централа Запорожје, според ставот на Москва, „не е предмет на дискусија“.
Сепак, цената на војната за Русија се зголемува. Се проценува дека повеќе од еден милион руски војници биле убиени или ранети во конфликтот.
Економскиот раст забавува, инвестициите во модерни технологии се минимални, а Кремљ избегнува општа мобилизација од страв од внатрешни немири.
Иако САД се закануваат со нови, построги санкции, особено во енергетскиот сектор, аналитичарите предупредуваат дека Москва повеќе не верува во вербални закани. Без конкретни потези, веруваат тие, Кремљ нема да почувствува итност да ја прекине војната.
Како што заклучуваат експертите, продолжувањето на конфликтот е поштетно за Русија отколку за Западот на долг рок.
Сепак, без јасна стратегија и решителен притисок, мирот останува далечна цел.