– Ако социјалната правда се гледа преку степенот на сиромаштија и степенот на социјална и економска нееднаквост во општеството, Србија е типичен пример за стагнирачко општество, изјави за Н1 Зоран Стојиљковиќ, професор на Факултетот за политички науки.
Според него, повеќе од 70 отсто од српските граѓани не ги исполнуваат критериумите за пристоен живот.
По повод Светскиот ден на социјалната правда, Стојиљковиќ изјави за Н1 дека се во Србија стојат „многу лошо со разбирањето на вредностите како што се слободата, еднаквоста и солидарноста“ .
„Србија е типичен пример за стагнирачко општество, мала стагнантна несигурна стапка на раст со високи нееднаквости кои се одразуваат и тешка сиромаштија на една петтина од населението кое едвај преживува. регионот, дека платата е 1.000 – 1.200 евра за тричлено семејство, тогаш тоа би значело дека само семејство со двајца вработени со пристојни примања има пристоен живот. Повеќе од 70 отсто од граѓаните го немаат тоа“, рече тој.
Левичарската политичка мисла, како што наведе, вели дека не можете да зборувате за политичка правда и правна еднаквост ако имате „перверзни“ општествени нееднаквости, додека за десничарите социјалната правда е еден вид тоталитаризам или логична глупост.
– Социјалната правда е систем кој одржува систем во кој сме кохезивни, споделуваме заеднички вредности, ист простор и приближни шанси за социјална промоција, рече Стојиљковиќ.
Според него, тешко е да се зборува за развој и правда доколку нема одговорни општествени елити, тоа е проблем во јавните претпријатија, но и сервилниот однос на државата кон корпоративниот капитал.