Филипче повикува на соработка, а не на ровови, од ВМРО-ДПМНЕ го посакува делот што значи МНЕ

Венко Филипче поставува тон кој повикува на дијалог, а не на конфронтација. Тоа е порака што има потенцијал да допре до граѓаните уморни од конфликти и поделби.

Љубиша НИКОЛОВСКИ

Интервјуто на лидерот на СДСМ Венко Филипче во „Политиканти“, фактички почнува некаде од средината, кога се повикува на изјавата на еврокомесарката за проширување Марта Кос која вели „За нешто да се смени треба да се направи нешто значајно големо, што изгледа невозможно“.

Невозможното кон што се стреми Венко Филипче е да понуди соработка со вечниот политички опонент – ВМРО ДПМНЕ.

Филипче отвара простор за дијалог и имплицира дека различностите меѓу СДСМ и ВМРО не смеат да ги блокираат државните приоритети.

Тоа е порака до граѓаните, но и индиректен притисок врз ВМРО-ДПМНЕ – „Јас сум подготвен на соработка, дали сте и вие?“.

Интервјуто на Филипче не нуди спектакл, туку најавува стил на политика што ја почитува интелигенцијата на граѓаните. Тоа може да изгледа тивко, но е токму она што му недостига на македонскиот политички дискурс: лидер кој не вика, туку размислува – и повикува на соработка, а не на ровови.

За многумина подржувачи на СДСМ загриживуачки е дека премногу смиреното лидерство може да изгледа како слабост во политичка борба со други големи играчи.

Но, од интервју во интервју, Филипче како да вели „Јас не сум од старото политичко школо на социјалдемократите. Јас сум ново лице, за нов СДСМ.“

Дијалог, а не конфронтација

Во едно од своите поголеми медиумски појавувања како нов лидер на СДСМ, Венко Филипче во подкастот Политиканти испрати неколку клучни пораки до јавноста, кои откриваат поинаков, посмирен и консолидирачки политички пристап. Ова интервју доаѓа во време на политичка поларизација и општествена фрагментираност, и токму затоа вреди внимателно да се анализира тонот и содржината на неговите ставови.

Највпечатлива беше неговата отвореност кон дијалог и потенцирањето на потребата од политичко и национално единство околу стратешките интереси на државата – особено кога станува збор за евроинтеграциите, реформската агенда и меѓуетничките односи.

Филипче ја покажа подготвеноста на СДСМ за соработка со ВМРО-ДПМНЕ, што претставува поместување од поостриот, конфронтирачки дискурс што често доминирал во македонската политика. Наместо обвинувања, тој зборуваше за потребата од создавање култура на политичка зрелост и одговорност.

Таквиот пристап на некој начин е обид да се врати довербата во политиката, не преку наметнување или партиска пресметка, туку преку разум и заедничко дејствување. Со тоа, Филипче го најави својот стил на лидерство – прагматичен, ориентиран кон резултати и базиран на лична смиреност, што може да се покаже како освежувачки во моменталната политичка клима.

Дали ова ќе донесе нова динамика во односите меѓу СДСМ и ВМРО-ДПМНЕ останува да се види, но јасно е дека Венко Филипче поставува тон кој повикува на дијалог, а не на конфронтација. Тоа е порака што има потенцијал да допре до граѓаните уморни од конфликти и поделби.

Кој е вистинскиот контекст за ова? Со нивниот прагматичен и умерен пристап, Филипче и неговиот тим сакаат да покажат дека СДСМ не е само партија која ќе се опкружува со постојани конфликтни линии, туку дека ќе настојуваат да бидат партија која ќе работи за национално единство – единство што ќе го постави на здрави темели, без да се впушта во идеолошки или популистички пресметки.

Од искажаното во интервјуто Филипче произлегува дека ваквиот пристап-функционира!!! Имено тој тврди дека по средбата со премиерот и лидер на ВМРО ДПМНЕ Христијан Мицкоски  формирани се работни групи кои работат во делот на енергетиката што е дел од реформската агенда, како и дека работни групи работат на делот на правосудството.

„Нашите коментари на нивните материјали ќе бидат готови следната недела и се надевам дека тие ќе бидат земени предвид и заедички ќе можеме да ги модифицираме како што треба со широк консензус за да бидат така усвоени во Собранието“, рече Филипче.

Како пример  каде во интерес на државата политичките противници работеле заедно ја наведе Хрватска. Како што објасни, ХДЗ и СДП работеле заедно во националниот совет за евроинтеграции во процесот на преговори и тоа зад затворени врати за да нема јавно препукување и обид за политизирање.

Но, неговиот пристап не значи дека се поставува во истиот кош со помалку умерените политички сили на левицата. Преку одговорниот став, Филипче се дистанцира од популистичките и радикални позици на Левица и други партии кои во минатото ја критикуваа евроинтеграцијата и партнерството со соседите, односно сака да го постави СДСМ како реалистична и одговорна политичка сила.

Филипче успеа да потврди дека е лидер кој ќе го држи дијалогот во прв план, но истовремено ќе се води од државните интереси и политичкиот разум. Во време кога Македонија има потреба од стабилност и конструктивен пристап, оваа смиреност и умереност може да се покаже како добредојдена осветлена точка во политичката темнина.

Прилагодување на политиките на СДСД на новите предизвици

Филипче не ја менува политиката на СДСМ, туку го прилагодува пристапот на новите предизвици. Со ова, тој се обидува да ја потврди партијата како сила која, иако често во конфликт со опозицијата, е подготвена да гради мостови, а не само ѕидови.

Социјалдемократите го одржуваат својот курс на политичкиот центар, спротивставувајќи се на радикализацијата и обидувајќи се да го избегнат конфронтирањето на државно ниво, што може да биде нешто што не го споделуваат сите политички сили на македонската сцена.

Во однос на зебелешките дека е во сенката на Зоран Заев, може да се каже дека напротив има значителна разлика.

Лидерството на Зоран Заев, кое беше обележано со силна политичка борбеност, голема експонираност и понекогаш контроверзни компромиси, пристапот на Филипче изгледа поконтролиран и посозреан. Додека Заев честопати зборуваше со емотивен набој и харизма, Филипче настапува со мирен и аналитички тон, со што ја гради својата автентичност како сериозен и умерен политички лидер.

Овој контраст би можел да ѝ помогне на СДСМ да се ребрендира пред гласачите како стабилна и одговорна политичка сила, особено во период кога се бара доверба и рационалност, а не реторика и конфликти.

Во еден од најинтригантните делови од интервјуто, Филипче признава дека има златна виза за Обединетите Арапски Емирати, но веднаш додава дека тоа било резултат на преговори за медицинска соработка, не за лични инвестиции. Иако тоа предизвика реакции, особено од ВМРО-ДПМНЕ, неговиот одговор делува како обид да се демонстрира транспарентност, пред јавност која е длабоко скептична кон елитите.

Од друга страна, со спомнување дека бил во преговори со болница во Дубаи, Филипче се обидува да се прикаже како високо ценет медицински кадар на меѓународно ниво. Тоа индиректно служи за подигнување на сопствениот кредибилитет, и политички и професионално. Ако е за споредба, Мицкоски го прави тоа секојдневно.

СДСМ, под водство на Венко Филипче, е на пресвртница кога станува збор за коалицискиот потенцијал на партијата. Додека на национално ниво коалиција со ДУИ изгледа помалку веројатна, локалните избори може да создадат простор за соработка со новите албански играчи, кои ќе бидат во позиција да избираат помеѓу различни политички опции.

Насочувањето кон помали албански партии како АА или ВЛЕН, ако тие се посветени на евроинтеграциите и стабилноста, може да отвори пат за стратешки коалиции кои не ја компромитираат политичката независност на СДСМ, но истовремено му овозможуваат поддршка на локално ниво.