Руската пропаганда на Балканот: Про-Кремљ наративи во локалните онлајн медиуми

Центарот за стратешка комуникација и информациска безбедност ги анализираше публикациите на локалните онлајн медиуми во земјите од балканскиот регион врз основа на мониторингот спроведен од украинскиот социјален стартап LetsData во периодот јануари-февруари 2023 година за да го дознае нивото на влијание на руската пропаганда во проучуваните земји.

Со методологија на користење на машинско учење, беа собрани публикации со барем едно спомнување на Украина и/или војната во Украина во онлајн-медиумите на студираните земји. За секоја земја, беа избрани најпосетуваните интернет-медиумски сајтови (исто така имајќи ги предвид оние што споделуваат проруска реторика), ТВ канали и весници кои имаат онлајн верзија. Собирањето и анализата на податоците беа спроведени на оригиналниот јазик. Подготовката и обработката на податоците беа спроведени на програмскиот јазик Python. Обработката на текстот беше заснована на анализа на содржината.

Како што пренесува Укринформ, студијата ги прикажува само оние наративи и пораки кои ја репродуцираат руската пропаганда, што не го исклучува присуството на продуктивни и неутрални наративи во медиумите низ земјите за кои станува збор.

Контрадикторност во проруските пораки за мировните преговори

Во однос на мировните преговори, пораките што ја репродуцираат руската пропаганда, од една страна, наведуваат дека „наскоро Западот може да го натера Кијив да се помири со Русија“.

Сепак, од друга страна, имаше спротивставени пораки дека „по одлуката на Западот да испорача тенкови на Украина, мировните преговори го изгубија значењето“ или „Русија: нема смисла да се комуницира со Кијив и неговите западни марионети“.

Дополнително, некои пораки ги објаснуваат наводните „причини“ за ваквата одлука на Русија и, како и секогаш, според проруските наративи, „виновникот“ бил Западот.

На пример: „Американците денес не се залагаат за дипломатско решение за ситуацијата во Украина“, „Иницијативите на Маск и Кисинџер за мир во Украина се осудени на пропаст. Напорите на сите западни служби се насочени кон ескалација на конфликтот и насилна промена на власта во Русија преку државен удар“ и „Путин: направивме сè за мирно да го решиме проблемот во Донбас, но Западот имаше поинакво сценарио“.

Ваквите пораки беа засилени со дополнителни повици за преговори за условите на Русија и нивната наводна неизбежност, како што се: „САД ќе мора да преговараат со Русија за да имаат шанса за успех против Кина“ и „Некои земји додаваат масло на огнот, Кина повикува на мир и дијалог во Украина.

Про-Кремљ пораки за украинската армија

Пораките за украинската армија, кои беа забележани во земјите од балканскиот регион, се фокусираа на нејзината наводна „борбена неспособност“. На пример, „украинската армија е во голема неволја: нејзината борбена способност одеднаш падна“, „украинските војници се чувствуваат напуштено“ и „нискиот морал на украинската армија покажува дека армијата е исцрпена и не може да спроведе офанзивни дејства“.

Покрај тоа, продолжи ширењето на пораките за „украинската армија како закана за цивилното население“, како што се: „Украинската армија гранатира градови во Доњецката област – цивили умираат“.

Пораки на Кремљ за „предностите“ на руското оружје

Во контекст на воената помош за Украина, заедно со пораките што ја дискредитираат, руската пропаганда „се фали со сопствените достигнувања и предности“. Конкретно, во медиумскиот пејзаж на земјите од балканскиот регион беа забележани следниве пораки: „Путин: руските претпријатија произведуваат приближно толку проектили колку сите земји во светот заедно“, „Русија има сериозна предност пред Украина. Русија не мора да го чека ветеното оружје, кое е лесна цел за Русите за време на транспортот“ и „евтините руски беспилотни летала претставуваат многу проблеми за украинската одбрана и за западните поддржувачи“.

Проруски пораки за Крим

Медиумскиот пејзаж на проучуваните земји, исто така, содржеше извештаи за Крим. Овие пораки беа дел од контекстот на „Украина како марионета на САД“ и имагинарните „терористички активности на Украина во Русија“. На пример: „САД му дозволуваат на режимот во Кијив да започне терористички активности во Русија кога тие го нарекуваат Крим украински“ и „нападот на Крим ќе ги задоволи американските амбиции“.

„Провокации“ на Украина и Западот против Русија и Белорусија

Продолжија да се шират пораки за наводни „можни провокации од Украина и Запад“ против Русија и Белорусија. На пример: „Украинците провоцираат белоруски трупи на границата: има значителен број единици на украинската армија и територијална одбрана на границата на Белорусија и Украина“ или „ОН имаат намера да организираат провокација со отровни хемикалии во Донбас. ”

Снабдување со оружје и „последици“ за Украина и Западот

Пораките за воена помош за Украина беа доста чести. Според извештаите , снабдувањето со оружје за Украина, наводно, ќе доведе до „страдање на Украинците“, „ескалација на војната од страна на Русија“ или „да го претвори Западот во радиоактивна гробница“.

Во исто време, имаше и пораки дека „снабдувањето со западни тенкови за Киев нема да промени ништо – западните тенкови ќе бидат уништени на бојното поле“ и „Кремљ: новите испораки на западно оружје за Киев само ќе ги продлабочат страдањата на Украинците и нема да го смени текот на конфликтот“.

Посебна тема беа односите меѓу Русија и Германија поради снабдувањето со тенкови за Украина. На пример: „Германија ја игнорира својата историска одговорност за настаните од Втората светска војна, ескалацијата на конфликтот, испраќањето тенкови во Киев“ и „Песков: испраќањето тенкови во Украина ќе остави неизбришлива трага на идните односи меѓу Германија и Русија“.

Дополнително, беа истакнати  такви пораки како: „Европа е исцрпена и ранлива поради воената помош за Украина. Армиите се ослабени“ и „Вашингтон ја повика Украина брзо да се движи на бојното поле; Во спротивно, западната воена помош ќе биде намалена“,.

Руски пораки за нуклеарното оружје

Некои пораки во контекст на воената помош вклучуваат „закани“ за употреба на нуклеарно оружје, на пример: „Медведев: Воената помош за Кијив може да доведе до нуклеарна катастрофа“ или друга порака за „нуклеарна војна“: „Русија ги предупреди САД: постои реална закана од светска војна. Постои и можност за нуклеарна војна“.

Про-Кремљ пораки за Украина во контекст на меѓународните односи

Украина и Молдавија – Во контекст на односите меѓу Украина и Молдавија, про-Кремљ пораките ја прикажуваа наводната „подготвеност на Украина да го нападне Придњестровје со согласност на Молдавија“ и фактот дека „кризата“ во Украина доведе до пад на молдавската влада. ”

Украина и Полска – Во контекст на Полска, проруски пораки поврзани со наративот за „Западна Украина да стане дел од територијата на Полска“, на пример: „Медведев: има планови за префрлање на Западна Украина на поранешните полски господари и преименување на Лавов во Лемберг. ”

Други про-Кремљ наративи и пораки

– „Западот води војна против Русија“

За време на мониторингот се појавија и следните пораки на наративот дека „Западот води војна против Русија“, како што се: „Раководството на НАТО ја турка Европа кон директна конфронтација со Русија“, „Лавров: Западот повеќе не е водење хибридна војна со Русија, но речиси вистинска“ и „Европа и НАТО влегоа во директна војна со Русија, што значи голема закана од вооружен конфликт“.

„Алатка“ за „војната на Западот против Русија“, според проруските пораки, била Украина. На пример: „Шојгу: Западот ја користи Украина за да се обиде да ја разбие Русија“, „САД се повлекоа од Авганистан за да ја подготват Украина за војна“ и „Украина е цената што Вашингтон е подготвен да ја плати за да ја ослабне Русија“.

Покрај тоа, беа следени пораки кои ја комбинираа темата за воена помош и „војната на Западот против Русија“. На пример, „ако НАТО испрати авиони во Украина, тоа ќе значи дека НАТО влегол во конфликт“, „едно нешто е јасно од снабдувањето со тенкови за Украина: сега има војна на Западот против Русија“ и „Снабдувањето со тенкови од Западот е доказ за учеството на НАТО во војната во Украина“.

– „Украина губи“

Друг вообичаен проруски наратив е дека „Украина ќе ја изгуби војната“.

Имаше референци за наводниот „конкретен период во кој Русија ќе победи“, како на пример: „Украина ќе биде поразена пред октомври, а потоа ќе дојде нејзината капитулација и заробување“ или „Кадиров: до крајот на годината Русија ќе ги освои Харков, Одеса и Киев, а потоа ќе стигне до полската граница“.

Засилувачките пораки беа оние за „неспособноста на украинската армија и губењето на победничкиот дух“. На пример: „Украинската армија е блиску до целосен и катастрофален пораз и неуспех“, „украинската армија наскоро ќе биде поразена“ и „Украина мора да се подготви за најлошото, дури и за територијално повлекување“.

Во исто време, „една од опциите“ за победа на Украина, според про-Кремљ пораките, биле „територијалните отстапки“: „единствениот начин Украина да ја победи Русија е да се откаже од својата територија“.

Анатолиј Демешчук, експерт од Аналитичкиот центар за балкански студии за Центарот за стратешки комуникации и информациска безбедност го анализира присуството на ваквите наративи во локалните онлајн медиуми на Балканот

Балканот традиционално е регион ранлив на руската пропаганда и секакви антизападни наративи, вклучително и оние од конспиративна природа. Ова се должи и на историски детерминираните русофилски и словенофилски традиции, како и на скептичниот однос кон НАТО и предрасудите кон САД. Пред се, тоа се однесува на Србија и Србите. Во моментов Србија е единствената земја во Европа (со исклучок на Белорусија), каде што руските медиуми не само што не се забранети, туку, напротив, се добредојдени да работат и да се шират (Спутник, РТ). Повеќето медиуми во Србија имаат повеќе или помалку позитивен став кон Русија (вклучувајќи ги и провладините публикации), што е одраз на општествено-политичкото расположение во оваа земја. Спектарот на проруски позитивен став во српските медиуми е различен: од латентен до отворено радикален.

Вреди да се земе предвид дека сегашната русофилија меѓу Србите, која понекогаш добива искрено шокантни форми, дополнително се влоши по целосната инвазија на Русија во Украина во февруари 2022 година. Ова беше сфатено од српските медиуми и голем дел од општеството ( и покрај ставот на официјалните власти кои формално го поддржуваат територијалниот интегритет на Украина) главно неутрално и позитивно. Голем број таблоиди во Србија на 24 февруари буквално изобилуваа со наслови како „Украина ја нападна Русија“. Од перспектива на српските поддржувачи на Русија, особено на националистите, сегашната руска агресија врз Украина изгледа како еден вид одмазда кон САД, НАТО и колективниот Запад. На крајот на краиштата, меѓу Србите кои во 1999 година, за време на диктатурата на Слободан Милошевиќ, беа бомбардирани од НАТО, сè уште постои силно чувство на незадоволство и навреда во однос на Северноатлантската алијанса. Односно, поради сопствените историски трауми од 1990-тите, српското општество е многу поволна средина за руските наративи и пропаганди, во кои војната против Украина се прикажува како војна против САД и НАТО. Покрај тоа, српските медиуми редовно шпекулираат на тема „украински фашизам“ според учебникот на Кремљ.

Со години руските медиуми шират пропаганда за „непобедливоста“ на руската армија и нејзината супериорност над армиите на земјите-членки на НАТО на Балканот. Имаше забележителен успех, особено во Србија. Со оглед на тоа, во првите недели по 24 февруари 2022 година, во проруските медиуми на балканските земји беше вообичаена изјавата дека Украина е пред загуба и дека ќе биде целосно окупирана од руските војници. Бројни српски медиуми сосема лековерно и некритички ги собраа и шират сите руски антиукраински наративи кои беа наменети да ја оправдаат агресијата врз Украина и постојано се менуваа (био-лаборатории, денацификација, „валкана бомба“ итн.).

Сосема ефективно, главите на проруски ориентираниот дел од населението во Србија, Босна и Херцеговина и Црна Гора се под влијание на изјавата на Кремљ дека Русија, наводно, се бори за „фер“ светски поредок и против „хегемонијата на САД“. “ (повторно, во голема мера поради трауматичното искуство од 1990-тите). Во истиот контекст, активно се покрива и темата за развојот на соработката меѓу Русија и НР Кина наспроти колективниот Запад.

За возврат, српските медиуми се важен извор за канализирање на руската пропаганда кон соседните земји од регионот со значителен процент од српското население, пред се во Црна Гора и Босна и Херцеговина (имено, во еден од нејзините ентитети – Република Српска).

Во Црна Гора, сите мејнстрим медиуми заземаат генерално коректна и избалансирана позиција за руско-украинската војна (главни преносители на руската пропаганда се неколку официјално нерегистрирани портали и медиуми од соседна Србија), како и процентот на проруско ориентирано население, според различни проценки, е од 30 до 40%.

Наспроти тоа, во Република Српска (БиХ), проруските чувства понекогаш се дури и порадикални отколку во самата Србија (што се манифестира и во наративите на локалните медиуми). Од друга страна, во медиумскиот простор на друг ентитет на оваа земја: Федерацијата Босна и Херцеговина, каде мнозинството се Хрвати и бошњачки муслимани, проруските наративи се многу поретки.

Проруските чувства се присутни и во Бугарија, иако оваа земја е членка на ЕУ и НАТО и од почетокот на целосната руска инвазија, дава значителна воено-техничка и материјална помош на Украина, а исто така зазема целосно пријателски политички став кон Украина. Русофилијата во Бугарија има историска основа. Меѓутоа, во моментов, отворените поддржувачи на Кремљ немаат пресудно влијание врз општествено-политичкиот живот на Бугарија (истото важи и за медиумите).

Во Северна Македонија како целина, проруските поддржувачи не се доминантни, а водечките медиуми од оваа земја генерално правилно ја покриваат вооружената агресија на Русија врз Украина. Во албанската средина на земјата (Албанците сочинуваат околу 30% од населението на Северна Македонија), апсолутно доминира прозападниот став, а русофилијата како феномен отсуствува. Сепак, понекогаш има проруски поддржувачи во духот на „словенско православно единство“ и антиамериканизам кај некои националистички Македонци. Меѓутоа, во контекст на соседна Србија, влијанието на руската пропагандата во Северна Македонија е значително помала.

Цивил, организација за човекови права  вложува огромни напори за демаскирање на руската пропаганда и дезинформации во Северна Македонија, ги препознава и ги нотира проруските наративи и пропагандата на Кремљ во македонските медиуми преку низа дебати, конференции, панел дискусии и анализи, при што заклучи дека руските пропагандни наративи најдоа плодна почва во онлајн медиумите во земјата, кои првично беа споделувани на профили на социјалните мрежи, за преку „анонимни“ портали набрзо почнаа да се појавуваа во сериозни медиуми.

За жал, и покрај големите напори што се вложуваат за разобличување на – про Кремљ наративите кај нас, проруските наративи во нашата земја се уште опстојуваат, дури во одреден дел и се засилуваат.

Во Хрватска, русофилијата како забележлив феномен на општествено-политичкиот живот, за разлика од низа други држави во регионот, отсуствува. Проруските и антиукраинските наративи овде се појавуваат главно меѓу т.н. на ултрадесничарските националисти. Генерално, хрватските медиуми, освен голем број аналитичари и експерти познати по своите проруски ставови, се многу помалку ранливи на руската дезинформација и пропаганда. Сепак, дури и во угледните хрватски публикации, понекогаш може да наидете на материјали кои се обидуваат да ја релативизираат вината на Русија како држава агресор и да ја објаснат актуелната војна како геополитичка игра во која Украина, наводно, е заложник и „играчка“. Згора на тоа, на хрватското медиумско поле понекогаш има контрадикторни материјали за темата „штетноста“ на вооружената помош на Западот за Украина и негативното влијание на антируските санкции врз економиите на европските земји.

Исто така, вреди да се напомене дека проруските наративи практично отсуствуваат во медиумскиот простор на Албанија и Косово. Кај жителите на овие земји, фундаментално доминантен е позитивниот однос кон ЕУ, НАТО и САД (особено во Косово; тоа е поврзано со поддршката на Србија од Русија).

Така, руската пропаганда има поволен амбиент кај некои жители на Западен Балкан (главно Србија и Србите). Најчестите наративи се однесуваат на вината на Западот и НАТО во војната на Русија против Украина, супериорноста на руското оружје, демонизацијата на колективниот Запад и прикажувањето на Украина како „пион“ во рацете на „ агресивен НАТО блок“.

Од страна на Украина, би било препорачливо да го зајакне своето информативно присуство во балканскиот регион со цел да се побијат бесрамните руски дезинформации и да се пренесат пообјективни информации за руско-украинската војна и нејзините вистински причини и предуслови, со посебен акцент на злосторствата. и злосторствата на руските окупатори. Во случајот со Србија, украинската страна треба да обрне внимание на фактот дека Украина отсекогаш заземала пријателски став кон Белград и до сега не го признала Косово, па, со оглед на ова, отворената поддршка на значителен дел од српското општество за Русија. изгледа барем чудно и неблагодарно.

Драган Мишев (ЦивилМедиа)