Зошто Зеленски не сака мир?

Зеленски не ни размислува за примирје. Наместо тоа, тој најавува мобилизација на дополнителни 500.000 војници. Прашање е само со што ќе бидат опремени со оглед на тоа што донациите на оружје и муниција од Запад брзо пресушуваат. Но, барем престана да ја споменува можноста за нова голема пролетна офанзива. И украинските претставници повеќе не одат на состаноци со западните сојузници со нереални списоци на барања. Сега само бараат да им биде доставено веќе ветеното

Украинскиот дневен весник на англиски јазик „Киев Индипендент“ ги објави неверојатните резултати од анкетата спроведена од Фондацијата за демократски иницијативи „Илко Кучерив“ и „Центарот Разумков“.

Анкетата е објавена на 27 декември, а според неа дури 58 отсто од Украинците сметаат дека Украина наскоро ќе победи. Од нив, шест отсто веруваат во победа во следните неколку месеци, 21 отсто веруваат во победа до летото 2024 година (во согласност со најавите за новата пролетна офанзива на претседателот Зеленски), додека 31 отсто веруваат во сигурна победа во една или најмногу две години.

Само 15 отсто веруваат во победа во рок од три до пет години. Само 2,5 отсто од испитаниците изјавиле дека не веруваат во победа на Украина. Вкупно 88 отсто од анкетираните веруваат во победата на Украина, а само пет отсто се сомневаат во тоа.

Ако ја игнорираме можноста дека испитаниците одговориле онака како што мислеле дека треба, а не онака како што навистина веруваат, единственото објаснување зошто толку голем процент од Украинците веруваат во нешто неостварливо е фактот дека се наоѓаат во информативен балон, создаден од медиумите лојални на Зеленски.

Бидејќи многу малку Украинци зборуваат странски јазици (освен рускиот, кој не е странски јазик за Украинците), нивните информации се ограничени на домашните медиуми, кои во голема мера се или контролирани од владата или се усогласени со владината политика.

Колку Украинци воопшто ја знаат финансиската состојба на нивната земја?

Затоа, сосема е оправдано да се постави прашањето колку Украинци ја знаат финансиската состојба на својата земја. Првиот вицепремиер и министер за економија Јулија Свириденко изјави за Фајненшл Тајм дека на Украина и требаат 37 милијарди долари финансиска помош следната година. Во спротивно нема да можат да обезбедат плати за два милиони државни службеници и пензии за 10 милиони пензионери.

На тоа мора да се додадат и трошоците за најавената мобилизација од 500.000 резервисти. Украинскиот министер за финансии Серхи Марченко изјави за Форбс дека очекуваниот трошок за мобилизирање толку многу луѓе е само 13 милиони долари. Единственото можно објаснување е дека министерот Марченко мислел на дневниот трошок, што би значело дополнителен годишен трошок од речиси пет милијарди долари.

Тоа не би било проблем доколку Конгресот на САД одобри нов пакет помош од 61,4 милијарди долари. Од нив 46,1 милијарди се наменети за воена помош, а 15,23 милијарди за економска помош. И доколку ЕУ успееше да договори пакет финансиска помош во вредност од 50 милијарди евра, со првата транша од 20 милијарди во 2024 година, заедно со независните донации од сојузничките земји, ќе се соберат повеќе од потребните 37 милијарди.

Сепак, шансата Конгресот да гласа за помош на Украина е многу мала. И дури и ако републиканците попуштија и се согласат да ја продолжат помошта, таа ќе биде значително помала. Проблемот е што републиканците бараат од Бајден (и индиректно Зеленски) детални извештаи за што е потрошена претходната помош за која тврдат дека е 111 милијарди долари. Независни извори велат дека на 31 октомври оваа година изнесува 75,4 милијарди долари, што значи дека со најновите пакети помош порасна на приближно 75,7 милијарди долари.

Само за споредба, неодамна Конгресната служба за истражување (CRS), служба која се занимава со добивање и обработка на податоци за потребите на Конгресот, објави дека САД му дале помош на Израел во износ од 130 милијарди долари од 1948 година до денес (75 години).

Според нивните тврдења, Израел со тоа станал најпомогната земја од САД. Со помошта од 61,4 милијарди долари што претседателот Бајден ја бара од Конгресот, Украина далеку би ја надминала таа сума и тоа за три години. Затоа, не е чудно што републиканците повеќе не сакаат да испраќаат помош за Украина без јасни планови за тоа како ќе се користи и колку долго ќе трае.

Се чини дека Путин е повеќе склон кон примирје отколку Зеленски

Затоа, не е изненадување што западните медиуми сè поотворено го повикуваат Зеленски да ја разгледа можноста за мировни преговори или барем примирје. Така, на 23 декември „Њујорк тајмс“ објави голема анализа во која тврди дека Путин е многу повеќе склон кон примирје отколку Зеленски.

Според нив, Путин веќе подолго време преку дипломатски канали испраќа пораки дека е подготвен за примирје на постигнатите борбени линии. Со оглед на приближувањето на претседателските избори и потребата да се задржи имиџот на решителен и цврст лидер, Путин продолжува да дава воинствени изјави за домашната јавност дека плановите не се променети, дека тој сè уште планира да ја освои цела Украина и да ја денацизира и деукраинизирај го.

Сепак, Путин е свесен дека руската армија (како и украинската) е на самиот раб на издржлив стрес. Освојувањето на Маријинка и обидот за опкружување на Авдиивка е најмногу што може да направи руската војска во овој момент.

За да ја заврши војната победнички, Путин би морал да има војска способна да ги освои градовите Одеса и Лавов и на тој начин да ја отсече Украина од светот, а потоа да се впушти во крвава и исцрпувачка борба да го опколи Киев. Ништо од тоа не е остварливо, па Путин е подготвен (засега) да се задоволи со тоа што го освои.

Од друга страна, Зеленски не ни размислува за примирје. Наместо тоа, тој најавува мобилизација на дополнителни 500.000 војници. Прашање е само со што ќе бидат опремени со оглед на тоа што донациите на оружје и муниција од Запад брзо пресушуваат. Но, барем престана да ја споменува можноста за нова голема пролетна офанзива. И украинските претставници повеќе не одат на состаноци со западните сојузници со нереални списоци на барања. Сега само бараат да им биде доставено веќе ветеното.

Марио Буриќ, index.hr (МИА)