Skip to content
Европската унија избегна директна трговска војна со Доналд Трамп откако се обврза, до крајот на неговиот мандат, да купи енергенси од САД во вредност од 750 милијарди долари. Но и Вашингтон, и европските аналитичари оценуваат дека ветувањето е речиси невозможна мисија.
Според пресметките на фирмата за стоковни анализи „Кплер“, ЕУ лани потрошила околу 76 милијарди долари за увоз на американска нафта и течен природен гас (ЛНГ). За да ја исполни сегашната цел, Брисел би морал да го утрои тој износ во следните три години и притоа речиси целото американско извозно производство да го пренасочи кон европскиот пазар. „Бројките се целосно нереални“, вели аналитичарката Лаура Пејџ.
Техничките ограничувања се повеќеслојни: европските рафинерии можат да преработат само ограничен процент од т.н. ‘американска мешавина’ на нафта, а ЛНГ‑терминалите во ЕУ и натаму работат близу максимален капацитет. Дополнително, договорите за ЛНГ од САД обично се дестинациски флексибилни; товарите одат таму каде што е повисока цената.
Европската комисија инсистира дека цифрата не е „земена од воздух“, туку се темели на проекциите за замена на рускиот увоз. Сепак, дури и целосното исфрлање на Москва од енергетскиот микс минатата година му „заштеди“ на Брисел само 23 милијарди долари — далеку од сумата потребна за да се приближи до американската цел.
Критично останува прашањето како ЕУ, која нема овластување директно да склучува комерцијални договори, би влијаела врз приватните компании. „Ако економската логика не држи, ниту една фирма нема да купува поскапи американски енергенси само за да се исполни политички таргет“, коментира трговец со гас од една од водечките европски енергетски куќи.
За сега, договорот ѝ обезбеди на Унијата одлагање на најавените 30‑процентни царини од Трамп. Но без јасен план и инфраструктурни инвестиции, европското ветување за 750 милијарди долари изгледа повеќе како дипломатска „жешка воздух“ отколку економски реална стратегија.
