Skip to content
Пет години по затворањето на Еуростандард банка, оштетените штедачи повторно ѝ се обратија на јавноста со истата порака: документите се тука, парите ги нема, а правдата не стасува. Во својата реакција потсетуваат дека за многу пократок рок се градат мостови и облакодери, а во нивниот случај Обвинителството сè уште нема подигнато обвинение. „Само молк. Само време што истекува“, велат тие.
Штедачите ја лоцираат суштината во пробивот на довербата: за една ноќ (12 август 2020) останале без пристап до заштедите, а потоа следеле години неизвесност во стечајната постапка. Тврдат дека не се заборавени ниту јавно изречени признанија и ниту сомнителни кредити без реални обезбедувања. Според нивните наводи, 149 фирми не вратиле ниту една рата, а 58 добиле кредити од 16,8 милиони евра обезбедени само со меници — што, велат, ја разјаснува дупката што ја плаќаат обичните штедачи.
Гневот е насочен кон ритамот на институциите. Освен што бараат одговорност за одлуките што довеле до затворањето, бараат и јасни рокови од истрагата: до кога ќе трае и кога јавноста ќе види конкретен епилог? „Ќе се изгради ли побрзо брзата пруга до Солун отколку што ќе дочекаме обвинение?“ — прашуваат. Истовремено, одбиваат да се самораспуштат: ќе постојат „додека последниот денар не биде вратен и последниот одговорен не биде изведен пред лице на правдата“.
Петтата годишнина од затворањето така станува повеќе од датум: потсетник дека финансиските кризи не завршуваат со прес-конференции и стечајни билтени, туку со расчистени одговорности. Сè додека тоа не се случи, довербата останува на апарати — а штедачите во редици пред институциите.
