Георгиевски: Национализмот на Владата е апсурден и штетен за македонските интереси

Во ова издание на серијалот “Имаме неколку прашања за вас”, во редакцијата на Рацин.мк, ни дојде господинот Љупчо Георгиевски, претседател на ВМРО Народна партија, поранешен премиер и активен учесник во годините на осамостојувањето на Република Македонија и во годините што потоа следуваа, кога Македонија освен што се осамости, почна да се развива и како демократска парламентарна држава со повеќепартиски систем.

Во ова интервју тој се осврнува на односите со Бугарија, на евроинтеграциите, на односите со соседите, на состојбите во ВМРО-ДПМНЕ и на повеќе други прашања.

Со Љубчо Георгиевски разговараше Зоран Бојаровски

Господине Георгиевски, ви благодарам што ја прифативте поканата за ова интервју. Еве да почнеме веднаш со некои прашања кои се актуелни, а кои се однесуваат на евроинтеграцијата на Македонија. Пред одредено време ја критикувавте Владата, актуелната влада на господинот Мцкоски, дека нивниот план и преговорите со ЕУ нема да ни донесат членство или посериозен напредок во евроинтеграцијата во наредните четири години. Дали останувате и понатаму на ова мислење?

Сите ние како општество, како држава, како поединци, триесетина години се бориме за таа Европска Унија, за евроатлантска интеграција. Еден чекор голем направивме со влезот во НАТО и ни фали овој вториот и практично тој е круната според мене, членството во Европската Унија.

Скептицизмот кој ни се продаваше, за којшто имаше оправдани причини, дека Европската Унија де факто не сака да се проширува на Западен Балкан, веќе не може никој да го брани, затоа што гледаме дека ЕУ јасно ги наведува датумите на влезот на Црна Гора и на Албанија во ЕУ.

Ако сакаме да бидеме загрижени граѓани на оваа држава, независно од партии, идеи, идеологии, јас сметам дека иднината, добрата иднина, квалитетната иднини и заеднички интерес на сите, не можеме да не си го поставиме прашањето каде сме ние на тој пат на Европската Унија.

Слушам една фраза дека Македонија многу дава на овој пат. Точно, се согласувам дека Македонија е една од државите кои најмногу дава на овој пат за Европската Унија. Но сега, кога веќе и не се бара толку многу од нас, ние одеднаш, ја кочиме сами работата.

Имаме една ситуација, каде што пред нас е еден предлог од Европската Унија, кој го нарекуваме „француски предлог“, кој многу е јасен, многу е прецизен и не знам зошто се оди контра тој предлог.

Не смееме да заборавиме дека тој „француски предлог“, практично и де факто беше поништување на една ригидна позиција на бугарската политика со оној, непријатен став дека до 1945 година, сте биле Бугари, а од ‘45 година сте Македонци, кој беше усвоен од бугарскиот парламент.

Многу малку се дава значење во Македонија дека францускиот предлог практично ја поништи таа идеја. Го поништи тој предлог затоа што за францускиот предлог се гласаше исто така и во бугарскиот парламент и наместо да се толкува тоа како една победа, ние го тоа толкуваме како пораз.

Не знам од кои причини, најверојатно од дневно политички причини на почетокот, меѓутоа после стана дел од нашата блокада. За жал, ако Бугарија еволуираше од таа позиција и гледаме дека после францускиот предлог провокативните позиции од страна на бугарски политичари се сведени на некој минимум, од наша страна ние дури имаме еволуција на некои позиции, како што да речеме, на почетокот беше, не ни пречи Бугарите да влезат во Уставот, меѓутоа проблем се протоколите.

Па подоцна имавме еволуција во однос на внесувањето на Бугарите во Уставот. Сега и тоа ни е проблем и протоколот ни се проблем, па до најновата позиција, која сега ја слушаме во последните месец-два, кајшто ние наметнуваме услови на Европската Унија и на Бугарија. Сега ние бараме, ако сакаме да продолжиме во Европската Унија, Бугарија треба да ги признае организациите на Македонците во Бугарија или пак Европската Унија да ни даде некои, не знам какви, гаранции за нашиот идентитет.

Сега ние сме тие коишто поставуваме услови на ЕУ, ако сакаме да одиме понатаму. Сето тоа зборува дека оние кои се главни и одговорни за нашиот пат кон ЕУ во овој момент, немаат сериозна политика за да се пробие оваа последна ставка и да почнеме со нашата финална евроинтеграција, освен ако не се случува нешто зад кулисите што не го знаеме.

„Францускиот предлог“ ги поништи тезите за бугарски идентитет на Македонците.

Што  според вас е причина за ваквиот став на актуелната влада? Во што се состои овој континуиран и како што вие го нагласувате тоа дури и поекстремен начин на спротивставување на францускиот предлог?

Јас мислам дека има две причини. Првата причина е што можеби на самиот почеток тоа почна како дневна политика. СДСМ се на власт и спроведуваа дневна политика. Ние сме опозиција, дајте контра. Тоа не е првпат. Така функционира Македонија. Тоа што го кажува власта, опозицијата е против, и обратно…

Ама тоа е на штета на националните националните интереси…

За жалж, да, така е. Јас многу често го спомнувам овој пример. Во 1099-тата или 2000-тата година, кога јас бев спремен да влезем со Северна Македонија.

СДСМ тогаш направи една акција: „Како Северна Македонија?’ Океj, не сакате Северна Македонија. Почекавме дваесет години, дојде време СДСМ да го спроведува тоа што можеше некој друг да го направи. Тоа е ситуацијата и сега со овој проблем.

Кога станува збор за ВМРО-ДПМНЕ, изборите беа, поминаа, победија. Но, таа реторика од страна на владината политика продолжи и не само што продолжи со исто темпо, туку со овие најнови ставови, еволуираше и сега ние поставуваме услови на другата страна. Ако сакате да влеземе во Европската Унија, треба да го направите тоа и тоа.

Ако малку се разбираш од политика и ако си некаде, да речеме во Брисел, не во Софија, во Брисел, ако седиш, ќе си речеш овие сега се зафркаваат со Европската Унија?

Од друга страна има една за која како да има некое ембарго. Гледам веќе одредени политичари зборуваат за тоа. Да речеме господинот Пендаровски и некои други, сè почесто и почесто. Како да сакаат многу да се допаднат на српската политика. Како да сакаат да се допаднат многу на српскиот свет. Не би можел да кажам дека се под некоја директна контрола, меѓутоа, го гледам тоа додворување на српската политика, Македонија да биде зад Србија секогаш.

Малку подоцна ќе разговараме и за ова поподробно, но да го заокружиме ова прашање околу отпорот на актуелната влада дагоприфати францускиот предлог и да се откочи овој процес.

Не ли е тоа на некој начин билдање на некаков внатрешен рејтинг, да се прикажува партијата на власт како чувар на некакви интереси и билда некаква партиска сила внатре, за сметка на националните интереси?

Гледајте, господине Бајровски, на тој македонски национализам сме сведоци од раните 90-ти години, па до денеска. Некогаш можеби тој македонски национализам, сега се оправдувам себе, бил оправдан кога правевме самостојна држава. Имаше Југославија, треба да се распадне таа држава, треба да направиш самостојна Македонија. Како да кажам, идеjата е голема, влогот е голем и тој национализам е некако оправдан.

Меѓутоа, подоцна некои реторики, дури и од нашата партија кои произлегуваа, јас сум ги критикувал и сум ги анализирал, биле непотребни.

Кога дојде времето на господинот Груевски, тој стана веќе апсурден. Тој национализам кај што отидовме со античка Македонија, па нешто докажувавме, па нешто му објаснувавме на целиот свет.

Никој не разбирал, само ние, таа наша вистина… Тоа јас го нарекувам апсурден национализам. Прво, корените да ги браниш, тие се многу мали. Второ, никој во светот не те прашува за тоа. Тоа не ти е проблем.

Трето, ако го наметнуваш тоа прашање, ќе изгубиш десет-нула. Значи, нема потреба. Тој национализам сега е ирационален, а продолжува и понатаму. И во однос на албанското прашање.

Груевски владееше 11 години со ДУИ, ама од време на време правеше антиалбанска атмосфера, антиалбанска, националистичка реторика. Груевски ќе ја брани Македонија од ДУИ, а единаесет години седи во ДУИ.

Тие национализми, популистички, веќе не ни се потребни. Сега овие продолжуваат. Ни го бранат името, ќе ни го враќаат, гледам веќе го вратиле, според новите изјави. Па, ќе не бранат од Бугарите, па од Албанците не бранат, само од Србите не нѐ бранат. Од сите други не бранат, од Европската Унија, од заговорот на Европската унија не бранат, иако Европската унија не може да биде појасна.

Еве ги Црна Гора, Албанија влегуваат. Ние имаме еден апсурден национализам. Значи сум бил сведок, значи и вие како генерација и сите од нашата генерација сме биле сведоци на тој национализам на целиот простор на бивша Југославија.

Ние видовме дека најекстремните националисти изгубија највеќе за сопствените држави. Класичен пример е Милошевиќ. Никој не може да му одрекне на Милошевиќ дека не бил српски националист. Да, ама кој беше резултатот на таа српска политика и на неговиот национализам.

Нам истото ни се случува. Сега владата, како структура, поддржува многу националисти, многу ја браниме Македонија. Ама, каде е Македонија во целата приказна? Македонија губи.

Национализмот на актуелната влада е апсурден и штетен за македонските интереси. Македонија губи.

Тоа тоа заложништво на овој национализам за кој зборувате вие очигледно ни стави една сериозна пречка и ние едноставно не можеме да одиме напред.

Ајде да одиме да ѕирнеме, ако можам такада кажам, на другата страна – Бугарија. Пред малку рековте дека таму веќе нема такви отпори…

Јас ја следам активно балканската политика и во тој контекст и Бугарија. И реално пред „францускиот предлог“ имавме многу лоша реторика и од нивна страна.

Јас сум ја критикувал, можеби бев еден од првите од Македонија политичари, и тоа на нивни медиуми, коха им кажав: Престанете со оваа работа. Можеби и сум влијаел во целата приказна да престане нешто такво, но после „францускиот предлог“, негативната реторика према Македонија се брои на прсти од нивна страна.

А од друга страна, она што можам да го кажам и не можам да го сфатам, е дека има една тотална неактивност. Сега не зборувам националистичка неактивност, зборувам неактивност на економски проекти, културни проекти, на соработки, најнормални, тековни, како што се случуваат меѓу две држави.

Едноставно, како да има едно стопроцентно игнорирање на Македонија што не можам да го сфатам како тоа може да им користи тоа и на нив и на подобрување на целата таа политика. Меѓутоа, тоа е дел од таа реалност.

Што може да очекуваме од таму?

Сега ќе влезат во тие циклуси на избори, формирање на влади. Тоа може да трае со месеци. Претходниот пат траеше и со години, тие три години не можеа да изберат влада. Меѓутоа, ајде тоа не е оправдување.

Но нашата Влада како да си најде оправдување…

Да, сега велат нема со кого да зборуваме на бугарската страна. Не, ти имаш разговор со Европската Унија. Јасно е кажано, внесете ги Бугарите во уставот, почнувате веднаш интензивно со сите преговори.

Ако си клекнат економски, можеш да раскажуваш приказни колку си јак во сувереноста.

Рековте вие дека и од таа страна нема некој нагласен интензитет и за воспоставување на некоја соработка. Оттаму дојде и онаа изјава која ја кажавте пред некое време за инфраструктурното поврзување. Рековте дека Албанија, во последните години, повеќе направи за поврзувањето преку Коридорот 8, отколку што направи Бугарија и тоа оди во прилог на ова што го кажавте.

Јас секогаш се обидувам да бидам максимално објективен, иако основата на оваа моја позиција беше едно воодушевување од процесите во Албанија кои се случуваат. Да ви кажам искрено јас во Албанија, пред 25 години кога бев таму, стекнав една слика која сите можеби ние ја паметиме. Јас се сеќавам на една Албанија кајшто немаше патишта, дрва исечени по патиштата.

Зградите беа нешто страшно за гледање, со олупени фасади. Немаше прозори, имаше картони и најлони на прозорите во Тирана, Драч, во Поградец. Тоа беше една страшна слика. После имав една пауза од можеби шеснаесет-седумнаесет години кога не сум ни помислил да одам во Албанија.

Меѓутоа, во последните четири-пет години некако патот ме наведува и во Албанија и можам да кажам дека во Албанија се случува една револуционерна промена на целиот економски план. Од начинот на кој изгледаат градовите, зградите кои се прават, хотелите, невиден развој на туризмот. Повторно ќе видите стари квартови во Албанија. Не ја правам јас Албанија Сингапур. Ќе видите многу стари делови и во Тирана и во Драч. Меѓутоа, ако го гледате новото, тоа навистина е да се воодушеви човек.

Во целата таа приказна има уште еден многу добар пример. Во 2000-та година Албанија е два или три пати според БДП зад Македонија. Денеска, според статистиката, Албанија го има надминато БДП-то на Македонија. Што сакаме повеќе да зборуваме од тоа?

Посебно сум импресиониран од инфраструктурата која ја градат и таа инфраструктура патот ги води на оваа страна, сѐ е сврзано со Македонија. Прво го имавме патот Блаце-Приштина-Тирана, а сега го градат патот до Елбасан, автопатот што е до Ќафасан, до Струга, многу интензивно го градат. Гледате булдожери на патиштата, го гледате напредокот.

Таму се гради и патот што треба да се поврзе и со Дебар…

Таму има лош пат само три-четири или пет километри до Дебар, од нивна страна, но кога влегувате на македонската страна, доаѓате до катастрофата. Инаку, тука има една делница од осумнаесет километри за да не поврзе на овој пат што сега Бехтел го прави. Меѓутоа јас не гледам дека некој го прави тоа. Значи, осумнаесет километри ни треба за да имаме една комплетна нова геостратешка анализа. Исто така во план е проектот под Шара, Призрен-Тетово.

Значи, вие гледате една мала Албанија направила четири патишта према Македонија, а од друга страна јас ја критикувам таа демагогија на Бугарија. Постојано се зборува, се зборува, се зборува, меѓутоа кога ќе ги погледнете од другата страна конкретните постапки, ќе видите дека исто Бугарија има направено автопатишта према сите држави, благодарение на Европската Унија. Единствено нема автопат према Македонија направено. Не само што нема направен автопат, граничните премини, од наша страна, се направени, а од нивна страна едноставно нема никакви инфраструктурните проекти.

Дури и за железницата. Македонија реално повеќе пари има инвестирано од наша страна, отколку тие таму со фамозните 2,5 километри и со тунелот уште 2,5 километри.

Нивното објаснување е дека Коридорот осум бил и кон Бургас. Океј, правете и према Бургас, ама ние сакаме да го видиме кон Македонија напредок. Нашите граѓани сакаат да ја видат оваа делница што оди кон Ќустендил, а не од Софија према Бургас.

Има многу декларации, има многу муабети, меѓу кога ќе погледнете од бугарска страна нема сериозни инфраструктурните проекти. И тоа мора да се каже.

Бугарија кон сите останати соседни држави е поврзаната со автопати, само кон Македнија – не.

Очигледно има уште многу работа на овој Коридор 8. Но, сега е да се осврнеме на Коридорот 10. Вие постојано предупредувате на влијанијата на Србија. Што е тоа што треба да биде во фокусот на граѓаните на Македонија и на македонската држава во однос на ова прашање?

Мене ме иритира едно лицемерие и една политичка хипокризија што се случува во Македонија. Не само од владината структура, туку и од многу други националистички структури. Националистичките структури не се само во владата, туку имате вие и разни здруженија, други партии, па имате поединци националисти. Сите тие, цело време ги слушаме против Грција, против Албанците, против Бугарите.

Тие се патриоти против сè, а не се патриоти против она што за мене е главна закана. Ние сме во комплетен процес на една српска асимилација по сите основи. Да почнеме од јазикот. Го браниме од негирање, а не се прашуваме колку Македонци зборуваат правилен литературен јазик? Колку на медиумите се зборува правилен литературен јазик? Колку во песните имаме литературен јазик? Суштината на одбраната на македонскиот јазик е да го одбраниме од самите себе си.

Не некој формално дали вика постои или не постои. Постои! Си го зборуваме. Меѓу тоа, дајте да го зборуваме така како што треба да го зборуваме

Јас веќе дури не забележувам македонска култура. Да не зборуваме од песната. Тоа со песните е страшно. Знаете, многу е смешно, ама и не е смешно кога зборуваат за македонски национализам, патриотизам, а истите тие, кога ќе одиш на нивна свадба, кога ќе одиш на нивна крштевка, 95 отсто од песните се српски и кога ќе речат: Ај сега една македонска, оти сме Македонци.

Сум го видел тоа. Нели сме Македонци? Ајде, една македонска песна да пуштиме. И сега тие ни кажуваат што е македонски патриотизам и македонски национализам. И конечнo сега доаѓаме до една тема која е, нели, многу врзана со оваа бугарската тема – бугаризација на македонската историја, приказни.

Тоа е таа хипокризја, којашто не можам да ја поднесам. Цело време се прават некакви фронтови, ќе се бориме против бугаризацијата на македонската историја, а од друга страна во последните години имаме радикална србизација на македонската историографија.

Тоа не го дозволувале дури ни комунистите. Дури и најжестокиот, којшто важеше за антимакедонски, Лазар Кошевски, имал црвена линија кон српскиот национализам, кон великосрпската политика и на Караѓорѓева Југославија.

Ние денеска имаме комплетна рехабилитација на Караѓорѓева Југославија во Македонија. Од филмови кои ни се продуцираат и се прикажуваат на одредени медиуми во Македонија, па до најофицијалните прослави. Секоја година се зголемува бројот… Почна со Зебрњак во времето на Никола Груевски. Денеска имате шест-седум манифестации кои секоја година се одбележуваат во македонскиот простор. Зебрењак, Кајмакчалан, победата во Битола, Рамне во Охрид, Валандовското клање, како што го викаат тие, Бегалничката битка во Штип.

На сите тие манифестации се појавува македонското знаме, македонски државни претставници, македонската химна се пее, македонска војска, свечената гарда се постројува, значи, попоголем симбол за заедничка историја од тоа нема.

Јас мислам дека во овој момент македонската почесна гарда повеќе се постројува на српски празници, отколку на македонски празници. И сега вие зборувате „се браниме против бугарската историја“. Па чекајте сега малку, кого го правите луд во оваа држава?

На крајот од краиштата, на тие настани имаме узурпација не само на македонската историја, туку и на македонската денешност, затоа што таму се употребува терминот Јужна Србија, Стара Србија, ослободување на Стара Србија, и никој не реагира од сите тие патриотски структури. Никој не е патриот за тоа.

Македонската почесна гарда повеќе се постројува на српски празници, отколку на македонски.

Ајде да погледнеме сега на југ малце, односите со Грција. Ќе успееме ли да го оддржиме партнерството со Грција после Преспа, особено со овие одвреме-навреме постојани предизвици што ги прави актуелната влада во однос на името?

Ако не е трагично затоа што зависи од политиката, ние дури малку стануваме смешни. Ако го менуваме името, нека поднесат амандман во парламентот, нека го сменат Уставот, нека го сменат името. Не знам што друго да објаснувам. Објаснувањата на некои владини претставници се како цел народ да не се разбира од политиката. Знаеме како се менува Уставот, така?

Поднеси амандмани, смени го Уставот, врати ја топката назад повторно. Биди херој, ти си го вратил името, си го спасил името, сите тие приказни на кои се наслушавме во сите тие години… Не знам зошто има потреба од ваква реторика.

Пазете што е најинтересно. Нивниот главен проект за кој зборуваат, брзата железница што треба да биде меѓу Грција и Србија преку Македонија. Како ќе ја правиш таа брза железница ако Грција не ја даде согласноста? Како ќе го правиш тоа? Не можам да ја сфатам целата таа приказна.

Да се осврнеме сега малце на економската состојба државата. Претпоставувам дека ги следите тие дебати и дискусии за време на донесување на буџетот.

Опозицијата укажува на големите задолжувања нови, на дупките во буџетот што се појавуваат, на заканите кои се однесуваат на Пензискиот фонд и за социјалните трансфери и така натаму.

Видете Бојаровски, ќе ви кажам еден пример. Само задолжувањата на Македонија, за буџетот да може да функционира, се негде околу милијарда евра. Јас кога бев премиер, 2000-та година, пред дваесет и колку години, целиот буџет беше милијарда евра.

Тоа е само еден типичен пример како некои бројки се случуваат. Меѓутоа, она што е поважно што јас постојано и повеќе пати сум го истакнувал дека сите тие долгови еден ден треба некој да ги враќа. Погледнете ја Бугарија, погледнете ја Романија, погледнете Грција, да не ја зборуваме, Хрватска.

Тие исто градат, ама градат со гратиси, со европски пари. Никој нема да ги враќа тие пари од граѓаните. Еве слушам, идната година ќе стигнеме до 11 милијарди буџет. Нема бесплатен ручек во економијата.

Тие пари еден ден ќе ги враќа некој. Можеби ние нашата генерација уште десетина години ќе влечеме, ама ќе ги оставиме тие долгови на нашите деца. Тоа е една неодговорност. Утре Албанија ќе почне да зема европски пари. Црна Гора ќе зема европски пари.

Зошто го правиме сето тоа? Јас не можам да сфатам. Субвенциите за земјоделците. Ние не успеавме да разбереме дека во Бугарија и во Грција субвенциите ги добиваат од буџетот на Европа, а не од буџетот на грчката влада и на бугарската влада.

Да, Европа е во криза. Европа не е таа што беше пред петнаесет години. Го гледаме тоа. Меѓутоа, ние кога влеземе во Европската Унија, ние сè уште ќе земаме огромни помошти од ЕУ.

На крајот на краиштата, некој треба да каже за пари ли ќе се продаваме? Најсилен, најсигурен си кога си економски моќен. Така е и со обичнот граѓанин. Земете човек кој е задолжен во банки и еден човек кому не му требаат банки. На друг начин се однесуваат во општеството. Исто и со државите.

Ако си клекнат економски, можеш да раскажуваш приказни колку си јак во сувереноста, ама ако си економски моќен ти си моќен. Друга ти е позицијата. Тоа се дел од укажувањата што постојано ги повторува и на кои предупредува опозицијата.

Македонија се задолжува за да гради, а Бугарија, Романија, Грција, Хрватска… исто градат, ама градат со гратиси, со европски пари.

Ајде малкуза опозицијата. Што е потребно за една побрза и посилна консолидација на опозицијата во Македонија, имајки ги предвид сите овие работи што досега ги зборувавме за да се спротивстави на таквите штетни политики?

Опозицијата треба да биде поагресивна веќе во своите напади. Имам чувство дека сè уште се брани, објаснува, сè уште е влезена во филмот на ВМРО ДПМНЕ, тие се виновни за сè и сешто, и треба да објаснуваат сè и сешто. Мислам дека оваа власт веќе доволно долго владее со Македонија.

Сега имаат апсолутна власт, и парламент и локални избори, сè е нивно. Сега ги бараме одговорите од нив. Еве загаденоста е тука. Некои фирми во Скопје што со години горат ѓубриво внесено од Италија и не знам од каде, треба да се прекине тоа. Што е причината за да не се прекине. Напротив, ние имаме поригорозна мерка. како што гледаме сега, да не се испитува што горат фирмите, една апсурдна мерка.

Едноставно треба да се помине од пасивност во поагресивен настап, да се барат одговори од власта, а не да се чекаат одговори од опозицијата. Треба да се барат одговори од власта.

Опозицијата не треба да ја напушти никогаш евроатлантската ориентација. Треба цврсто да стои на европската ориентација. Знаеме дека популизмот сè уште функционира во многу структури, меѓутоа тие популистички структури полека ќе почнат да одговараат за економските прашања.

На крајот од краиштата сите влади паѓаат заради економската ситуација. И од национализмот, тука нема дискусија, меѓутоа економската ситуација е таа што влијае.

На крајот, едно прашање кое се однесува на Груевски, го спомнавте неколку пати. Опозицијата постојано го повторува дека со ВМРО ДПМНЕ упраува Груевски од Будимпешта. Што мислите вие за тоа? Има ли сентимент уште во ВМРО за Груевски?

Јас на тоа прашање одговорив тогаш кога излезе аферата дека СДСМ  преговара за враќање на Никола Груевски за да поддржат гласање за „францускиот предлог“. Јас реагирав со два коментари и сега би ви ги повторил.

Прво, Никола Груевски го доби од ВМРО ДПМНЕ тоа што тој ми го направи мене. Второ, јас сметам дека ВМРО ДПМНЕ денешното, има одговорност, посебно луѓето во тоа ВМРО ДПМНЕ, имаат одговорност кон Никола Груевски и треба да направат нешто за него.

Имаат одговорност затоа што тој човек им даваше единаесет години власт на тие луѓе. Што значи, ако им даваше единнаесет години власт, зарем немаат некаква морална одговорност према тој човек, да му помогнат, нели така?

И јас сметам, не од правен аспект, зборувам од морално-политички аспект, дека ВМРО ДПМНЕ има некаква одговорност кон него.

Актуелното раководство на ВМРО-ДПМНЕ е должник на Груевскки за нивните позиции во партијата и државата.

Затоа ли не беше обновено барањето на негова екстрадиција…

Очигледно кај нив суетите и стравот од неговото враќање, се поголеми. Реално сметам дека Груевски не управува со нив. Повеќе се работи за реален проблем. Меѓутоа јас сметам дека тоа е срам за ВМРО ДПМНЕ. Тие луѓе единаесет години се колнеа во неговото име.

Она што ме изненадува е дека во ВМРО ДПМНЕ кон мене имаше многу голема емоција, подолотрајна емоција, отколку кон Никола Груевски. Никола Груевски буквално за еден ден го продадоа.

Во ВМРО-ДПМНЕ кон мене имаше многу голема емоција, потрајна емоција, отколку кон Груевски. ВМРО-ДПМНЕ буквално за еден ден го продадоа Никола Груевски.

Чекајте сега, да не ве разберам погрешно. Велите дека во ВМРО, кајнивните лидери, кај оние што одлучуваат во ВМРО ДПМНЕ, имаат одговорност во однос на Груевски во смисла на тоа да го го вратат?

Па, да, јас тоа го кажувам. Можеби звучи малку еретички, меѓутоа јас навистина така гледам на тоа. Тоа е морално прашање за тие што денеска управуваат со ВМРО. Чекајте, луѓе, Никола Груевски единнаесет години ве држеше на власт. Бевте министри, бевте директори, бевте началници, бевте се и сèшто. Тој ви ја даваше власта, така?

Добро. Ви благодарам за ова интервју.