Астероидот Бену, чиј материјал беше донесен на Земјата преку историската мисија Озирис-Рекс на НАСА, содржи ѕвездена прашина постара од самиот Сончев систем, покажуваат три нови научни студии објавени во реномирани научни списанија. Овие откритија отвораат нови прозорци кон разбирањето на раниот универзум и потеклото на материјалите што подоцна го формирале нашиот планетарен систем.
Мисијата Озирис-Рекс го посети астероидот Бену во 2020 година, слета на неговата површина и собра примероци, кои беа вратени на Земјата во 2023 година. Од тогаш, научници ширум светот ги анализираат материјалите, а најновите резултати откриваат фасцинантна и насилна историја на овој небесен објект.
Првата студија, објавена на 22 август во Nature Astronomy, укажува дека Бену е создаден од остатоци од постар објект, кој претрпел катастрофален судир со друг астероид. Тој постар објект, или „матичен астероид“, содржел материјали кои потекнуваат од различни региони на младиот Сончев систем – вклучително и од простори блиску до Сонцето, оддалечени области зад Јупитер и дури и од меѓуѕвезден простор.
Истражувачите откриле различни изотопски потписи, форми на хемиски елементи во примероците од прашината на Бену, кои потврдуваат дека различните компоненти биле транспортирани на огромни растојанија пред да се формира матичниот астероид.
„Сите овие состојки биле пренесени во регионот каде што се формирал астероидот, што ни покажува дека соларниот систем бил многу подинамичен отколку што мислевме“, изјави Ен Нгујен, коавторка на студијата и планетарен научник од НАСА.
Втората студија, објавена во Nature Geoscience, фокусирано го разгледува контактот на астероидот со вода. Истражувачите откриле дека површината на Бену содржи до 80% минерали со присуство на вода, што укажува дека неговиот матичен објект собрал мраз во надворешниот дел од Сончевиот систем, кој потоа се стопил и хемиски реагирал со прашината.
„Овој процес на интеракција меѓу течната вода и минералите укажува на важен чекор во создавањето на сложени хемиски соединенија, можеби дури и претходници на органски молекули“, вели Том Зега, коавтор на студијата и професор по планетарни науки на Универзитетот во Аризона.
Третата студија, исто така објавена во Nature Geoscience, открива траги од микрометеорити кои со текот на времето ја „бомбардирале“ површината на Бену. Научниците идентификувале микроскопски кратери и растопени површински делови, предизвикани од силата на овие мали, но брзи честички. Исто така, откриени се и хемиски знаци на влијанието на Сончевиот ветер – постојан проток на енергетски честички што доаѓаат од Сонцето.
„Овие резултати покажуваат дека површината на Бену старее побрзо од претходните проценки, а процесот на топење предизвикан од удари игра клучна улога во неговата еволуција“, изјави Линдзи Келер, научничка од НАСА.
Иако Бену не содржи живот, неговата содржина може да помогне во разбирањето на потеклото на животот на Земјата. Според професорката Мишел Томпсон од Универзитетот Перду, астероидите како Бену се временски капсули, тие ги зачувуваат материјалите и хемиските процеси од самата зора на Сончевиот систем.
„Можеме да ги користиме за да ја реконструираме историјата на нашиот космички дом и потенцијално да добиеме увид во тоа како животот можел да се зароди на нашата планета“, изјави Томпсон.
Овие три студии го менуваат нашето разбирање за еволуцијата на телата во Сончевиот систем, но и за хемијата на животот, што може да има импликации врз идните мисии, вклучително и оние кои бараат живот на други планети или месечини.