Skip to content
Во 1922 година, човештвото беше сведок на еден од највеличествените моменти во медицинската историја – откритието на инсулинот, лекот што засекогаш ја промени судбината на милиони луѓе ширум светот.
Научниците од Универзитетот во Торонто, д-р Фредерик Бантинг и д-р Чарлс Бест, влегоа во болничкото одделение за деца кои умираа од дијабетична кетоацидоза, состојба која тогаш беше смртоносна и без лек.
Сцената била срцепарателна – соба исполнета со родители кои во тишина ги држеле рацете на своите деца, очекувајќи го најлошото. Но тогаш, лекарите пристапиле со новата супстанца што ја развиле – инсулинот – и започнале да ги инјектираат малите пациенти.
Неколку минути подоцна, се случило чудо: едно по едно, децата почнале да се будат од кома. Собата што до неодамна била обвиена со болка и очај, се претворила во место на надеж, солзи од радост и неверување.
Откритието на инсулинот не само што спаси безброј животи, туку го означи почетокот на нова ера во медицината – ера во која дијабетесот повеќе не значи смртна пресуда, туку состојба што може да се контролира.
Благодарение на визијата и упорноста на д-р Бантинг и д-р Бест, денес милиони луѓе низ светот живеат нормален живот. Нивното откритие останува еден од најголемите триумфи на науката и човечноста.
