Skip to content
Научниците сè поцврсто веруваат дека под замрзнатата површина на Мимас, најмалата поголема месечина на Сатурн, се крие млад, скриен океан.
Новите истражувања што ја мапираат дебелината на ледениот слој на Мимас откриваат не само колку би можел да биде стар овој подземен океан, туку и каде кората е најтенка – што би можело да биде идеална точка за идни вселенски мисии кои би можеле директно да го откријат океанот.
Во исто време, анализата на најголемиот кратер на Мимас, познат како Хершелов кратер, помага да се утврди возраста и потеклото на можниот океан.
„Кога ќе погледнеме во Мимас, не гледаме ништо од она што обично го поврзуваме со светови што имаат океани“, изјави планетарната научничка Алисa Роден од Институтот за истражување на југозападот (SwRI) во Колорадо, на неодамнешниот научен конгрес Europlanet–DPS.
За разлика од другите месечини на Сатурн и Јупитер – како Енцелад и Европа – чии површини се преполни со пукнатини и жлебови што укажуваат на движење на мразот и водата под него, надворешниот слој на Мимас изгледа речиси недопрен. Неговите кратери делуваат како издлабени во карпа, а не во мраз.
Сепак, минатата година научниците, анализирајќи податоци од вселенската мисија „Касини“ на НАСА, објавија дека постојат силни докази за релативно нов океан под површината на Мимас. Деталните мерења укажуваат дека тој би можел да се наоѓа на длабочина од 20 до 30 километри под слој од цврст мраз.
Роден и нејзиниот тим користеле модели развиени за месечината Европа за да ја одредат дебелината на ледената обвивка на Мимас и да утврдат како топлината се движи низ неа. Резултатите покажуваат дека, кога еднаш ќе започне топењето, процесот се одвива брзо.
Топењето е тесно поврзано со орбитата на месечината. Се претпоставува дека Мимас некогаш имал замрзнат океан, но дека тој повторно се стопил поради промена во орбитата – која станала малку елиптична. Токму таа промена довела до зголемено гравитациско „влечење“ помеѓу Мимас и Сатурн, што создава топлина доволна за да се стопи ледот и да се формира нов океан.
Овој феномен, познат како плимно загревање, е сличен на начинот на кој Месечината на Земјата предизвикува плими и осеки. Но, наместо да ги движи океаните, на Мимас гравитацијата ја загрева внатрешноста на мразот.
Научниците сметаат дека со текот на времето, орбитата на Мимас повторно ќе стане кружна, со што ќе престане создавањето на топлина, а младиот океан повторно ќе замрзне.
Иако откривањето на океан под ледена површина од десетици километри е голем предизвик, идните мисии до системот на Сатурн би можеле конечно да потврдат дали во внатрешноста на оваа тивка и студена месечина навистина се крие скриен свет со вода.
