Skip to content
Од податоците што ги добиваме од истражувањата и анкетите, како и од укажувањата што ги добиваме од директорите и наставниците од училиштата и од реакциите а родителите, треба да бидеме многу загрижени за степенот на врсничко насилство, вели во разговор за Рацин.мк на темата Љуан Имери од Институтот за социолошки, политички и правни истражувања, мировен активист и извршен директор на Центарот за човекови права и разрешување конфликти.
Со богатото искуство во програмите за обуки, превенција и справување, меѓу другото, и со врсничкото насилтво, Имери нагласува дека состојбата е акутна и алармантна и дека е неоходно поскоро да се интервенира.
На прашањето кои се факторите што го поттикнуваат врсничкото насилствио и дали училиштата имаат соодвтени одговори, Имери вели дека факт е дека Министерсвото за образование и наука и Бирото за образование имаат на хартија сѐ што треба да биде одговор за врсничко насилство. Заштитните механизми, протоколи се тука, но факт е и дека има пораст на врсничко насилство во сите форми: физичко, психичко, а во последно време има и многу сајбер насилство и дека или нема или реакциите не се соодветни. Системот затајува.
– Не се реагира, се прикрива и уште повеќе, ако одиме понатаму, во нашите училишта има и насилство од страна на наставниците кон децата. Загрижува и тоа. Има механизми, има можност да реагираме, но тоа не го правиме, односно не реагираме соодветно. Нашата култура е веројатно таква што ние се обидуваме да направиме сѐ не да реагираме кон насилството, туку да најдеме начин како тоа да го „покриеме“. Да не биде видливо, вели Љуан Имери.
Што да направат родителите, што да прават наставниците, педагозите, психолозите? Како да се постават министерството, просветниот инспекторат и другите институции задолжени за справување со предизвикот на врсничкото насилство? Имери вели на хартија ги има сите механизми, а нема импелментација, нема резултати.
– Тоа што ме загрижува мене лично е тоа дека публиката, која е исто така чинител во сето ова, многу е амбивалентна. Или не рагира воопшто или реагира несоодветно со тоа што му дава крилја на насилникот, му дава плодно тло за да се случи насилтвото. На микро ниво треба да работиме со насилникот и жртвата, меѓутоа на некое макро ниво треба да работиме на подигнување на свеста за насилството, за последиците од врсничкото насилство што го имаме во училиштата. Само со подигнување на општата свест дека насилството раѓа насилство, дека врсничкото насилство може да има катастрофални последици кон детето и во развојот на детето, само тогаш можеме да направиме нешто подобро за тоа, препорачува мировнио активист и извршен директор на ЦЧПРК.
За да ја илустрира нефункционалноста на системот укажува на една од опциите за пријавување на претставки до Просветниот инспектират. На веб страницата на оваа институција е предвидено опција за пријавување неправилности или појави какво што е врсничкото насилство, но таа страница е нефукционална и со години нанзад единствениот одговор од таму е: Ерор 404.
