Skip to content
Кина одамна се сврте кон мега-градежни проекти. Некои од најважните инфраструктурни проекти во последните години се во Кина. За разлика од трката кон врвот предводена од Саудиска Арабија и Обединетите Арапски Емирати, проектите на Кина имаат за цел да ја поврзат територијата – со огромни мостови или речиси невозможни тунели. Во оваа амбиција се вклопуваат и канали како оној во Пинглу, кој има задача да ја поврзе внатрешноста со морето.
Сето тоа е дел од пошироката кинеска стратегија за доминација на светскиот пазар.
Канал Пинглу
По неколкугодишно планирање, работата на овој канал во кинескиот регион Гуангкси започна во 2023 година. Тој ќе ја поврзе внатрешната река Ју со Заливот Тонкин, кој се наоѓа во политички чувствителното и стратешки важно Јужно Кинеско Море. Каналот ќе има клучна улога во транспортот на стоки бидејќи ќе ја скрати патната траса за цели 560 километри.
Завршувањето на работите е планирано за декември 2026 година, а проценетиот трошок е околу 9,3 милијарди евра. Сите бројки поврзани со овој проект се импресивни.
Колосален проект
Пинглу е првиот голем канал што е изграден во Кина од основањето на Народна Република. Како и Панамскиот канал – клучна точка во светската трговија – или идниот Сена-Норд, Пинглу претставува вистинско чудо на хидрауличниот инженеринг. Каналот ќе биде долг 134 километри, но неговата важност лежи и во стратешката улога за кинескиот извоз и увоз.
Планирано е да се примат бродови со носивост до 5.000 тони, долги 90 метри, широки 15,8 метри и провев од пет метри. Ќе има две брави со должина од 300 метри и ширина од 34 метри, со што ќе се надминат висинските разлики до 65 метри. Овие брави се дизајнирани да работат брзо и ефикасно за да го забрзаат минувањето на бродовите.
Масовни дела во рекордно време
Од вкупната должина од 134 километри, само 6,5 километри се целосно нови канали – останатите се адаптирани речни делови. За потребите на работите веќе се поместени повеќе од 50 милиони кубни метри материјал, а вкупниот ископ ќе биде поголем од 339 милиони кубни метри – повеќе од три пати поголем од обемот на познатата брана Три клисури.
Покрај напредната технологија што се користи за изградба на бравите, се користи и специјален бетон отпорен на ерозија на морска вода повеќе од 100 години, со цел да се минимизираат трошоците за одржување. Ако се оди според планот и каналот почне да работи во 2026 година, од почетокот на сериозното планирање до завршување ќе поминат само седум години, а од почетокот на изградбата само три.
Контроверзи
Огромните количества земја што се преселуваат, особено во близина на реките, предизвикуваат загриженост за животната средина. Работите се одвиваат во близина на мангрови – чувствителни екосистеми кои можат да бидат нарушени од градежништвото.
Стратешко значење за трговијата
Иако бродовите од 5.000 тони се значително помали од оние што минуваат низ Панамскиот или Суецкиот канал (кои носат и до 65.000 тони), идејата е тие да превезуваат стока од внатрешноста до морските пристаништа, од каде што би биле испорачани низ целиот свет. Сето ова е дел од големиот сон на претседателот Си Џинпинг – иницијативата „Појас и пат“ (Нов пат на свилата).
Очекувања
Покрај зајакнувањето на трговските врски, Кина очекува и намалување на транспортните трошоци. Превозот со бродови е значително поевтин од патниот, железничкиот и воздушниот транспорт, па се очекуваат годишни заштеди од околу 725 милиони долари. Исто така, проектот треба да го олесни сообраќајниот метеж во индустриските региони во земјата.
Покрај транспортот, каналот може да придонесе и за подобра контрола на водните ресурси за наводнување, како и да служи како заштита од поплави во околните области.
И повеќе од каналот Пинглу
Иако бројките на Каналот Пинглу се неверојатни, тоа е само едно парче од многу пошироката кинеска геополитичка и трговска загатка. Кина, исто така, има планови за други меѓународни коридори, како што е оној преку Истмус на Кра во Тајланд – кој ќе го заобиколи теснецот Малака, уште една клучна точка на Новиот пат на свилата. Има и помали внатрешни канали.
На пример, каналот Жеџијанг-Џиангкси-Гуангдонг, Џингхан или Ксијанггуи – сите имаат за цел да ги поврзат регионите во внатрешноста и да ја промовираат трговијата и индустриите како што се челичарниците, а во исто време го намалуваат загадувањето предизвикано од патниот транспорт.
Сето ова е дел од амбициозната стратегија на Кина за зајакнување на трговијата во и надвор од регионот, со која Пекинг сака да ја зајакне својата позиција на глобалниот пазар и во меѓународната политика.
