Skip to content
Во Финска тоа се нарекува „jokamiehenoikeus“, а принципот е ист.
Но што значи тоа? Да ја земеме Шведска како пример. Никој не може да ве спречи да пешачите, да возите велосипед или да кампувате на јавни места. Дозволено ви е да берете цвеќиња, печурки и бобинки, да пливате во езера, да поставите шатор, да престојувате на сите плажи, да ловите риба на петте големи езера и по должината на брегот, да јавате коњи, да кајакувате, да донесете куче, па дури и да запалите оган (освен ако во моментов не е забрането поради суша или некоја друга причина).
Постојат посебни правила за националните паркови и заштитените видови растенија и животни, но она што сигурно нема да се случи во Шведска е некој да ве избрка од плажата или брегот затоа што „мисли“ дека тоа е нивна приватна сопственост. Исто така, лесно можете да најдете локални водичи или експерти кои ќе ве водат и ќе ве водат низ деловите од природата што ве интересираат.
Од друга страна, вистинските љубители тоа го доживуваат како нешто сосема природно. Но, фактот што Шведска го преточи овој став кон природата во закон и го промовираше како начин на живот имаше длабок ефект врз секојдневните навики на своите граѓани. Една од причините за ова е едноставниот факт што тие можат да си го дозволат тоа – земјата е огромна, природата е волшебна, а нема многу жители. Затоа секој може да го најде својот агол на мир и што е најважно никој не го зема здраво за готово.
Истото важи и за Норвежаните и Финците. Патем, таканаречената „слобода на шетање“ е карактеристична за скандинавските и балтичките земји, како и за Исланд, Швајцарија, Чешка, Австрија и некои други земји. Сепак, се верува дека овој концепт потекнува од север и дека токму Скандинавците биле пионери на идејата дека секој има право да ужива во природата.
