Во свет каде спортот и политиката одамна престанаа да бидат одвоени светови, замислата Новак Ѓоковиќ да стане претседател на Србија веќе не изгледа само како провокација или хумористична фантазија. Најголемата спортска ѕвезда што ја изнедрила Србија во поновата историја има харизма, глобален кредибилитет и домашна поддршка што ја надминува секоја традиционална политичка фигура. Но што би значело тоа за самата Србија?

Косово – меѓу емоциите и реалноста

Ѓоковиќ е јасно изразен патриот, често зборува дека „Косово е срце на Србија“. Неговото претседателство најверојатно би значело продолжување на сегашната позиција – неприфаќање на формално признавање. Но, за разлика од класичните политичари, тој би настапил со повеќе харизма и помирлив тон, веројатно барајќи креативни модели за соработка, наместо конфронтација.

Односите со соседите

Ѓоковиќ е почитуван и надвор од Србија – и во Хрватска, и во Босна, и во Македонија, па дури и во Црна Гора. Неговата лична топлина и надетничка популарност би можеле да ја релаксираат регионалната политика. Наместо националистички судири, Србија би добила претседател кој може да седне со секој сосед и да го претвори тензиониот дијалог во спортска фер-плеј атмосфера.

Членството во ЕУ

Европа би гледала на Ѓоковиќ како на неполитички, но глобално познат играч што може да ја турне Србија напред. Иако неговите ставови понекогаш се скептични кон „западниот менталитет“, неговата ориентација кон модерност и успех би ја отворила вратата за нови преговори.

НАТО – сива зона

Ѓоковиќ веројатно би бил воздржан. Како личност што носи траума од бомбардирањата во 1999, неговата политика би била дистанцирана од НАТО. Но, со харизмата на дипломат, тој би знаел како да ја држи таа дистанца без агресивни изјави, создавајќи позиција на неутралност слична на швајцарскиот модел.

Путин и Зеленски

Ѓоковиќ има традиционално добри односи со Русија и дел од неговата слава се темели на поддршката што ја добивал таму. Но, неговата спортска иконичност би го натерала да одржи и отвореност кон Украина. Можно е да стане симболичен посредник – фигура која не ја губи руската поддршка, но ја задржува и европската наклонетост.

Економија

Со неговото име, Србија би станала инвестициска дестинација – „земја на Ѓоковиќ“. Спонзори, глобални брендови и бизнисмени би гледале во оваа мала балканска земја како на иднина каде стабилноста е поврзана со лице кое сите го препознаваат.

Слобода и демократија

Ѓоковиќ е неконвенционален. Не е „класичен демократ“ во политичка смисла, но е личност што верува во индивидуална слобода. Како претседател, тој би поттикнал повеќе плурализам и би избегнал авторитарност. Ќе владее со стил на инспирација, а не на страв.

Здравство и образование

Ѓоковиќ е познат по неговата посветеност на исхраната, здравиот живот и менталната стабилност. Системот за здравство би го насочил кон превенција, а образованието кон спорт и ментална издржливост. Неговата фондација веќе работи во областа на образованието, што би било силен столб на неговата политика.

Спорт

Очекувано, ова би бил златен период за српскиот спорт. Државата би инвестирала во спортски центри, инфраструктура и програми за младите. Србија би станала глобален спортски бренд.

Култура

Ѓоковиќ би ја гледал културата како продолжение на идентитетот и имиџот. Веројатно би ја финансирал популарната култура, филм и музика, носејќи Србија на глобалната мапа и надвор од спортот.

Улогата на семејството

Неговиот татко Срѓан, познат по бурните изјави, би станал контроверзна сенка околу претседателството. Сопругата Јелена, пак, со својата еколошка и образовна активност, би била вистинска „прва дама“ од нов тип – активна, ангажирана и модерна. Децата би се користеле како симбол на „иднината на Србија“.

Идеолошко-политичко профилирање

Ѓоковиќ е хибриден политички профил. На десната страна го носи патриотизмот и блискоста со традицијата и Русија. На левата страна, неговата фондација и грижа за образованието и здравјето покажуваат социјални вредности. А во либералната сфера, неговата борба за лични слободи и неконвенционални ставови го поставуваат како анти-системска фигура. Оваа комбинација го прави уникатен и неподреден на класичната идеолошка матрица.

Можни изборни слогани

1. „Србија победува!“

2. „Играме заедно – победи Србија“

3. „Нов ден со Новак“

4. „За слобода, за иднина, за Србија“

5. „Од Белград до светот“

Со кои светски лидери би соработувал

1. Емануел Макрон (Франција) – млад и харизматичен, симбол на нова Европа.
2. Владимир Путин (Русија) – традиционална блискост и симпатии од Русија.
3. Виктор Орбан (Унгарија) – идеолошки сличности во патриотизмот и скепсата кон Западот.
4. Џастин Трудо (Канада) – симбол на либерална политика и мултикултурност.
5. Реџеп Таип Ердоган (Турција) – блискост на културно и регионално ниво.

Ако Ѓоковиќ стане претседател на Србија, земјата би добила невообичаен лидер – човек кој не потекнува од политиката, туку од спортот, но со потенцијал да ја претвори Србија во симбол на модерност, младост и отвореност.

*Замислата за ново лице на српската политичка сцена во ликот на Новак Ѓоковиќ не е нова идеја која се дебатира во српското општество и политичките кругови. Новак до сега мудро молчи на или пак се смее кога ќе биде прашан. Оваа анализа за неговите предности и слабости ја подготвивме хранејќи ја вештачката интелигенција со јавно достапни информации за неговите ставови и побаравме да замисли согласно неговите параметри како ќе изгледа неговата можна потенцијална претседателска платформа.