Skip to content
Српскиот претседател Александар Вучиќ ги повика агентите на руската Федерална служба за безбедност (ФСБ) да истражат дали било употребено звучно оружје против демонстрантите на протестот во Белград на 15 март, за време на испораката на пошта до загинатите под натстрешницата во Нови Сад. На братскиот повик од пријателска Србија се одзваа опричниците на Путин, се преселија во нашата земја и се фатија за работа.
Не е ни чудо што Вучиќ покани вистинити експерти од ФСБ да ја извршат својата балистичка експертиза. Ако експертите на ФСБ утврдија дека Алексеј Навални умрел од природна смрт, дека Украина ја нападна Русија и дека секој час непослушни поединци во Матушка Русија паѓаат од прозорецот, поради сопствената несмасност, џабе е да проценат дека прогресивниот режим не употребил здрав топ против мирните граѓани.
Само руските безбедносни сили не можат да утврдат кој ги убива тие моќни новинари, активисти и опозиционери во Русија, тоа за нив е непознато.
Кога опричниците ја надминуваат квотата
Мајсторите од Русија му ги испорачаа посакуваните резултати на клиентот – не беше употребен звучен топ, сето тоа е лага и измама. Поточно, според извештајот на ФСБ: „Врз основа на добиените резултати, може да се донесе категоричен заклучок дека за време на протестот не биле користени акустични уреди од типот на емитер LRAD во сопственост на полициските власти на Србија“. Исходот од извештајот триумфално го соопшти претседателот на Србија во едно од неговите телевизиски настапи, бидејќи има ексклузивен пристап до сите информации, особено до неточните информации. Потоа извештајот се појави на сајтот на Безбедносно информативната агенција, на српски и руски јазик.
Ако руските разузнавачи застанеа на заклучокот што го побарал нивниот работодавец – дека нелегалното звучно оружје што го поседува српската полиција, и покрај законот, не се користело, аферата ќе завршеше како што се очекуваше. Но, агентите решиле да одат чекор понатаму, да ја поништат нормата, па се зафатиле со објаснување што се случило на познатиот 15 март, со што нивниот извештај стана еден од најпознатите документи во поновата историја на нашата несреќна земја.
Збунетата српска јавност можеше да слушне и прочита секакви работи во последните четириесет години, откако бевме под напад на безумна идеолошка пропаганда. Дежурните перачи на мозоци не убедија мртви сериозни дека Даворин Поповиќ води бордел со малолетни Србинки во Сараево, дека Мирза Делибашиќ има приватен камп за Срби, дека Србинка е фрлена жива кај лавовите во зоолошката градина во Сараево, дека Србите се најстариот народ, дека Србите и Грците биле Срби. Вечерње новости дури се обиде да ја искористи сликата на Урош Предиќ „Сираче на гробот на мајка му“ (масло на платно) за фотографија од војната во Босна, на која наводно се гледа момче на гробиштата кај Скелан.
Насочена провокација и синхронизација
Сите тие проѕирни лаги и налудничави фалсификати не се ништо во споредба со измислиците на агентите на ФСБ. Не е нелогично, ФСБ е наследник на КГБ, кој е наследник на НКВД и Чека, и никој не бил толку агилен во фалсификување на реалноста, фабрикување докази, местење процеси и лансирање пропагандни измислици како руската тајна служба, под сите имиња што ги носи во последните сто години. Опричниците на Путин го крунисаа својот извештај со надреален заклучок кој треба да се цитира во целост: „Постојат јавни индиции за насочена провокација, со учество на специјално подготвена група на лица и употреба на паметни телефони за синхронизирање на движењата со имитација на ефектот на акустичниот топ, а исто така и блокирање на брзата помош.
Затоа, граѓаните не беа погодени од звучниот топ, немаа напади на паника и сериозни здравствени проблеми поради него, туку сето тоа го лажираа. И не само што приредија претстава за да му наштетат на хуманитарниот прогресивен режим, туку сето тоа беше режирано, вежбано, подготвено, во кое учествуваше поголема група луѓе. И каде го вежбаа за да го одглумат ефектот на звучниот топ? На кој полигон? Како точно ги синхронизирате движењата на неколку илјади луѓе со паметните телефони? Колку траеја пробите? Бидејќи е комплицирана претстава, мораа да ја подготвуваат долго време, денови, недели, можеби и месеци. Како никој не го забележа тоа? Никој не се сомневаше дека 5-6.000 луѓе вежбале со недели за да ги одглумат ефектите од напад со звучни топови, додека обоените револуционери ги координирале преку апликација за мобилен телефон? Што прави БИА и за што ја плаќаме?
И врз основа на што мудреците на ФСБ дојдоа до овој заклучок? Врз основа на прегледот на видео снимката од протестот, на која забележале сомнителни елементи. Посебно им беше сомнително „присуството на телефони во кренати раце на учесниците на протестот на кои им беше вклучено задното светло (факелот). На протестите со месеци се палат светилки на телефоните за време на демонстрациите, особено навечер кога се доставува пошта до повредените, но сето тоа очигледно беше подготовка за пренасочување на 15 март. Што друго им беше сомнително на руските агенти? Дека „масата, пред да почне да се раздвојува, ги спушта рацете со синхронизираните телефони“. Не, нормално е што откако ќе слушнете некое лудо рикање, некое чудо што не сте го слушнале во животот, тогаш ве фаќа паника – трчате наоколу со кренат телефон.
Рев што доаѓа од пеколот
Па, верувам дека руските разузнавачи чесно си ја завршија работата, па разговараа со неколку илјади демонстранти кои го почувствуваа ударот на звучниот топ и врз основа на тоа донесоа заклучоци. Тие не? И дали разговарале со најмалку стотина демонстранти? Тие не се. Со десетина граѓани по случаен избор? Тие не се ни тоа. Со колку демонстранти разговараа? Точниот одговор е: нула. Тие не разговарале со никого, не земале изјави од оштетените, ниту пак биле заинтересирани за тоа. Разговарале само со „припадници на безбедносните и медицинските служби“, но ништо ниту слушнале, ниту виделе, ниту пак почувствувале некакви последици од ударот на звучниот топ, што не се ни случило. Навистина е чудно, кој би помислил дека послушниците на режимот го кажуваат тоа што го бара режимот, што ги прави најсигурни сведоци во вселената и околината.
Ако руските агенти не сакаа да земаат изјави од актерите на настанот, можеа барем да прочитаат некакво сведоштво од протестот. Шест невладини организации предводени од Црта собраа сведоштва на речиси 3.000 учесници на протестот и сите ги објавија на страницата zvuk.labs.rs. Доволно е накратко да се разгледаат изјавите на граѓаните и да се разбере дека тие ништо не лажирале, дека не халуцинирале, туку дека прогресивниот режим извршил терористички напад врз сопствените граѓани. Еве само дел од изјавите: „Звучеше како торнадо или некоја сила што требаше да не проголта, гази, здроби“. „Не можам да го споредам тој звук со ништо во природата. Како татнеж што доаѓа од пеколот. Нешто морничаво“. „Голема страв дека се наближува нешто страшно и дека е крај, како апокалипсата. Чувството дека ќе се случи несреќа за секунда и дека немам каде да се сокријам. „Невидлива смрт, така се чувствував во моментот. „Тоа беше како дух да минува низ мене.
Нападнатите демонстранти почувствуваа страв, паника, палпитации на срцето, дезориентација, голема вознемиреност, тремор, главоболка, болка во увото, гадење, немир, вознемиреност, притисок во ушите, се онесвестија, многумина имаа оштетување на слухот. Сепак, ништо од тоа не постои за вистинољубивата ФСБ, сето тоа е заговор на опозицијата и неколку милиони незадоволни граѓани против режимот на Александар Вучиќ, дизајниран да ја уништи Србија, бидејќи се знае дека небото ќе падне врз Србите штом прогресивците си заминат од власт. Доколку не се знае доволно, агентите на ФСБ би можеле да направат вештачење и да докажат црно-бело, бидејќи таквата работа е очигледно нивна работа.
Неубедливи лаги
Па, јасно е дека верзијата за настаните што ја презентираат путиновите опричници има врска со реалноста колку што имаат прогресивците со демократските вредности. Ниту дете од предучилишна возраст не би поверувало во таква невешто сложена лага. Кога агентите на ФСБ би напишале извештај за тепањето на демонстрантите од страна на полицијата, тоа би изгледало како афоризмот (ми се чини) на Александар Баљко: „Демонстрантите брутално се нафрлија на палките на изненадените милиции“.
Кога би направиле извештај за корупцијата во Србија, ќе испадне или дека нема корупција, или дека самите банкноти паѓаат во џебовите на државните функционери, само за да и наштетат на државата и да создадат лажен впечаток дека нашето раководство е корумпирано.
Никој не очекуваше чесен извештај од опричници чија работа е да мамат за доброто на режимот, но се поставува логично прашање: зошто не лажат малку поубедливо? Одговорот е едноставен – тоа не е нивна традиција. Уште од сталинистичко време, наместени судења, врамување на невини луѓе, фалсификување докази – изгледаат вака, глупави, неверојатни, мизерни. Илјадници руски војници кои беа заробени од нацистите во Втората светска војна, по враќањето во СССР беа осудени како германски шпиони и завршија во Гулаг. Штом си бил во германски логор, значи дека си германски шпион, кажува самиот збор.
Долга традиција на подметнување
На крајот на краиштата, еве неколку примери за такво размислување од богатата историја на Русија. Писателката Евгенија Гинзбург беше осудена на 10 години затвор во 1937 година, а потоа на уште осум. На судењето жртвата го прашува судот: „Се товарам по точка 8 од член 58. Тоа е обвинение за терор. Ве молам кажете ми го името на политичкиот работник кого, според вас, го нападнав“. Дијалогот со судијата продолжува вака, како во драмата на апсурдот:
- Веројатно знаете дека другарот Киров е убиен во Ленинград.
- Да, но јас не го убив него, туку некој Николаев. Освен тоа, никогаш не сум живеел во Ленинград. Мислам дека тоа се вика алиби.
– Што си ти, адвокат?
– Не, педагог. - Што тогаш, се занимаваш со казуизам? Не си живеел во Ленинград… Ги убиле твоите истомисленици. Значи, вие сносите и морална и кривична одговорност.
Во 1964 година поетот Јосиф Бродски беше обвинет за социјален паразитизам, дека работи премалку и заработува премалку, а потоа беше осуден на егзил и принудна работа на пет години. Во реалноста, Бродски го напуштил училиштето на 15 години и оттогаш непрекинато работел и заработувал, сменил бројни работни места, бил металец во фабрика, помошник во мртовечница, учествувал во геолошки експедиции и на крајот се посветил на интензивна преведувачка работа и пишување песни. Судскиот совет го заклучи и следното: „Од оценката на Комисијата за работа со млади писатели се гледа дека Бродски не е поет. Во реалноста, Бродски е веројатно најважниот руски поет од втората половина на 20 век и добитник на Нобеловата награда за литература во 1987 година.
Несомнено е дека агентите на ФСБ ја оправдаа својата репутација со извештајот за звучните топови, како и долгата традиција на нивната компанија, составена од лаги, подметнување, клевета и фалсификат. Што се однесува до настаните од 15 март, тие воопшто не мораа да се замараат и да прибегнуваат кон глумење некаква вештачење. Тие едноставно можеа да гледаат снимка од емисијата што се емитуваше на ТВ Информер на тој датум. Во студиото на оваа отровна комора, висок функционер на СНС, близок соработник на Вучиќ, Владимир Ѓукановиќ и Драган Ј. Вучиќевиќ, пријател и послушник на Вучиќ, ја прославија употребата на оружје, отворено зборуваа за звучниот топ и ги свиреа соодветните песни на Баја Малаи. Тие патуваа сè од Москва.
Извор: Ал Џезира
