Skip to content
Додека Доналд Трамп и Владимир Путин вечерва по македонско време, се среќаваат на самитот во Алјаска со цел прекин на војната, меѓународни медиуми објавија нови мапи и анализи што јасно ја визуелизираат руската цел: трајно задржување на окупираните украински територии и консолидација на копнениот коридор кон Крим.
Според најновите проценки, Русија контролира околу една петтина од украинската територија — реалност што ја дефинира рамката на секоја можност за примирје.
Интерактивните прегледи покажуваат дека Москва сака целосна контрола врз четирите региони што ги прогласи за „анектирани“ во 2022 година — Луганск, Донецк, Запорожје и Херсон — заедно со Крим (анектиран во 2014). Таквата конфигурација би ѝ оставила на Русија длабока „тампон-зона“ покрај фронтот и стабилен пристап до Црното Море, што е клучно за воената логистика и економијата.
Во пресрет на алјасканскиот самит, Трамп јавно сугерираше можност за „размена на територии“ како дел од прекин на огнот, но без конкретика за кои области би се преговарало. Киев категорично одбива отстапување на земја, а Москва официјално го отфрли терминот „размена“ — иако барањата што кружат зад сцената се сведуваат токму на признавање руска контрола врз делови од Донбас и јужниот појас.
Атмосферата е дополнително усложнета од извештаите дека Кремљ би прифатил примирје со „замрзнување на линијата на фронтот“ и фактичко легитимирање на сегашните позиции, вклучително и делови што моментално не се целосно окупирани, но се во зоната на руски притисок. Аналитичарите предупредуваат дека таков договор би ѝ овозможил на Русија одмор, прегрупирање и понатамошно поткопување на Украина.
Самиот формат на преговорите, без присуство на украинскиот претседател Володимир Зеленски, предизвикува нервоза во Европа. Францускиот претседател Емануел Макрон, по разговор со Трамп, изјави дека Вашингтон „јасно“ инсистира Киев да има последен збор за секој територијален аранжман — сигнал до европските сојузници дека офертите за примирје нема да одат преку глава на Украина.
Во оваа рамка, „мапата на Путин“ — било да е прикажана како де факто состојба на боиштата или како сакан исход на Москва — изгледа вака: Крим плус четирите региони на исток и југ, со непрекинат копнен коридор до полуостровот и со безбедносни зони долж фронтот. Сè друго за Кремљ се тактички варијации: темпо на повлекување на артилеријата, ширина на тампон-зоните, и степен на ограничувања врз украинските вооружени сили во пограничните области. За Киев, пак, ваквата „карта“ е недопустлива, бидејќи го цементира правото на посилен да наградува агресија.
Самитот во Анкориџ може да произведе пауза во огнот, но мапите што денес кружат сугерираат дека суштинскиот спор останува истиот: суверенитетот на Украина наспроти стремежот на Москва за трајна територијална ревизија. Дури и ако биде постигнато примирје, прашањето колку од оваа „карта“ ќе се претвори во политичка реалност ќе зависи не само од Путин, туку и од отпорот на Украина и од јасната позиција на Европа.
