На денешен ден: Ирачки новинар го гаѓаше Буш со чевли

Нападот со чевли врз поранешниот американски претседател Џорџ В. Буш се случи на 14 декември 2008 година во Багдад, за време на заедничка прес-конференција со тогашниот ирачки премиер Нури ал-Малики. Инцидентот се одигра во строго обезбедената Зелена зона, додека Буш одговараше на новинарски прашања, на самиот крај од неговиот претседателски мандат.

Ирачкиот новинар Мунтадар ал-Заиди ненадејно станал, извикал на арапски: „Ова е проштален бакнеж од ирачкиот народ, кучиња!“ и кон Буш ги фрлил двата чевли. Американскиот претседател инстинктивно се наведнал и успеал да ги избегне ударите, додека обезбедувањето веднаш го совладало напаѓачот. Никој не бил повреден, а прес-конференцијата била брзо прекината.

Културен контекст и симболика

Во арапскиот и поширокиот блискоисточен културен контекст, фрлањето чевел се смета за тешка навреда и симбол на презир и понижување. Токму поради тоа, овој чин одекна силно не само во Ирак, туку и ширум светот, станувајќи еден од најпрепознатливите симболи на отпорот кон американската инвазија на Ирак и политиките на Буш на Блискиот Исток.

Последици од инцидентот

Ал-Заиди беше уапсен на самото место и подоцна осуден на затворска казна, која подоцна му беше намалена. По излегувањето од затвор, тој го напушти Ирак. Самиот Буш подоцна го коментираше настанот со доза на хумор, изјавувајќи дека инцидентот „воопшто не го вознемирил“ и дека станувало збор за „најчудниот проектил што некогаш бил фрлен кон него“.

По ослободувањето, Ал-Заиди во дел од ирачката и арапската јавност беше пречекан како херој. Доби понуди за азил и работа од повеќе земји, но поради безбедносни закани го напушти Ирак, најпрво заминувајќи во Либан, а потоа во Швајцарија, каде продолжи да живее далеку од јавниот фокус.

Подоцна се обиде да ја искористи својата популарност за политички ангажман. Во 2018 година најави кандидатура на ирачките избори, но не постигна значаен политички успех. Повремено се појавуваше во медиумите како критичар на американската политика и состојбите во Ирак, по што постепено се повлече од јавниот живот.

Нападот со чевли остана запаметен како редок и речиси надреален момент во современата политичка историја, сцена што во неколку секунди го отслика длабокото незадоволство и гневот на дел од ирачката јавност кон американската окупација.