Skip to content
Најлошата суша во последниве децении ја погодува Сирија, земја која веќе се обидува да закрепне од 14-годишната граѓанска војна. Со реки и езера кои пресушуваат, уништени посеви и дневни рестрикции на вода во главните градови, оваа климатска криза сериозно ја загрозува безбедноста на храната и поствоената стабилност.
Стручњаците предупредуваат дека врнежите во Сирија опаѓаат со децении, но дека последните неколку години, комбинирани со климатските промени и воените последици, создадоа „совршена бура“ за аграрниот сектор.
„Земјата страда без вода“, изјави фармерот Мансур Махмуд ал-Кхатиб од предградието Сајида Зејнаб кај Дамаск. „Оваа сезона беше слаба – само половина од нормалното.“
Ал-Кхатиб додаде дека по падот на Башар ал-Асад во декемвриската офанзива на бунтовниците, пречките од страна на милициите како Хезболах се повлекле, но дека сушата ги уништила неговите полиња и ги пресушила бунарите.
Во „добра“ година, неговите ниви произведувале 800–900 килограми пченица по дунам (0.1 хектар), но оваа година жетвата е само четвртина од тоа. Тој вработил само 6-7 работници, во споредба со 15 минатата година.
Поради војната и економскиот колапс, многу фармери немаат капацитет да се справат со последиците од сушата. Според Јалал Ал Хамуд од ФАО, земјоделците во Сирија се „финансиски исцрпени“.
Пред 2011 година, Сирија произведуваше 3.5–4.5 милиони тони пченица годишно – доволно за домашна потрошувачка. Сега, производството падна на само 1 милион тони, што значи дека земјата ќе треба да увезе 60–70% од потребната количина за да ги нахрани своите 23 милиони жители.
Според сириското Министерство за внатрешна трговија, домашната пченица ќе трае само 2–3 месеци. Властите веќе потпишуваат увозни договори, а дел од потребите се покриваат и преку донации – меѓу нив и од соседен Ирак.
Но, експертите предупредуваат дека целосната зависност од увоз и странска помош е „неодржлива“ и долгорочно може да ја загрози националната безбедност во однос на храна.
„Половина од населението е веќе во состојба на несигурност со храна,“ вели Саид Ибрахим, директор за земјоделско планирање во Министерството за земјоделство.
Сушата не ја погодува само Сирија. Во соседен Либан, езерото Караун – едно од најголемите вештачки езера – е сведено на ниво на езерце. Наместо просечните 350 милиони кубни метри вода, оваа година пристигнале само 45 милиони.
Ова дополнително ја влошува ситуацијата во Сирија, која делумно се потпира на реки што доаѓаат од Либан, вклучувајќи ја реката Оронт (Асси), која во провинцијата Идлиб служи како главен извор на вода за наводнување.
„Првпат реката целосно пресуши,“ изјави фармерот Дуреид Хаџ Салах од Џиср ал-Шугугур. „Нема ниту риба, ниту вода за растенија. Старите дрвја, засадени пред децении – сите се уништени.“
Без доволно средства за ископ на бунари, многу фармери се соочуваат со целосна загуба на приходот.