Skip to content
По смртта на папата Франциск на 88-годишна возраст, Католичката црква влегува во нова фаза – подготовка за избор на негов наследник. Но пред да започне конклавата, се спроведуваат неколку ритуали што имаат длабоко симболично и историско значење. Еден од нив е уништувањето на рибарскиот прстен – еден од најпрепознатливите симболи на папската власт.
Прстенот на рибарот, кој го носи секој папа, го добива името според апостол Петар – рибар и прв поглавар на Црквата. Низ историјата, прстенот служел и како печат за папските документи. За да се спречи можен фалсификат по смртта на папата, прстенот традиционално се уништува или сериозно се оштетува.
Овој чин го означува крајот на понтификатот, симболично ја затвора вратата на една ера и го отвора патот за избор на нов духовен водач. Се очекува кардиналот Кевин Џозеф Фарел да го изврши овој ритуал во Ватикан пред почетокот на конклавата.
Папата Франциск, познат по својата скромност, користеше едноставен сребрен прстен во секојдневниот живот – прстен кој претходно му припаѓал на надбискупот Пасквал Маки, поранешен секретар на папата Павле VI. Тој одби да изработи нов, раскошен прстен и го продолжи носењето на „наследениот“.
Зошто никој нов папа нема да се вика Петар?
Иако секој новоизбран папа има слобода да си одбере ново име, едно име речиси сигурно нема да го избере – Петар. Причината е длабоко вкоренета во почитта кон свети Петар, кој се смета за првиот и единствен вистински Петар – „карпата на која Христос ја изгради Црквата“.
Името Петар носи толку силна симболика што сите досегашни папи, повеќе од 260 на број, свесно го избегнувале. Преземањето на тоа име би можело да се толкува како обид да се изедначи некој со свети Петар – нешто што во Црквата се смета за непристојно.
Пророштва и верувања
Дополнителен елемент кој придонесува името Петар да остане табу е присуството на стари црковни пророштва, како оние што му се припишуваат на свети Малахија. Според овие легенди, „Петар Римјанинот“ ќе биде последниот папа пред крајот на светот или пред големи превирања во Црквата. Иако Ватикан не ги признава овие пророштва како официјални, тие оставиле силен печат врз црковната традиција и свеста.
Додека Католичката црква се подготвува за следниот чекор, традициите и симболиката што го следат крајот на понтификатот на Франциск потсетуваат на длабоката историја, верувањата и духовните пораки кои се вткаени во самиот идентитет на Светата столица.
