Според анкетата спроведена во ЕУ во 2024 година, повеќето луѓе во Европската Унија не работеле (22,4%) или престанале да работат (64,7%) во рок од шест месеци по добивањето на нивната прва старосна пензија. Сепак, 13% од анкетираните продолжиле да работат.
Од тие кои продолжиле да работат, половина не промениле ништо во работните услови, додека другата половина направила промени, како што се менување на работното место, намалување на работните часови или започнување со втора работа додека ја прекинале првата.
Највисок процент на луѓе кои продолжиле да работат е забележан во балтичките земји: Естонија (54,9%), Латвија (44,2%) и Литванија (43,7%). Најмалиот процент е во Романија (1,7%), Грција (4,2%) и Шпанија (4,9%).
Половина од оние кои продолжиле со работа изјавиле дека уживаат во неа, додека другата половина продолжила поради финансиска потреба. Меѓу причините за продолжување на работата се издвојуваат и одржувањето на социјалната интеграција (11,2%) и финансиските придобивки (9,1%).
Во земји како Данска, Холандија и Италија, поголемиот процент на луѓе продолжуваат да работат затоа што уживаат во тоа. Од друга страна, финансиската потреба доминира во Кипар, Романија и Бугарија, каде што 68,6%, 54,3% и 53,6% од луѓето продолжуваат да работат заради економска потреба.
„Земјите како Луксембург и Холандија нудат многу поволни јавни пензии, што значително ги намалува нивото на сиромаштија, додека земјите во Источна и Јужна Европа зависат од висината на платата што луѓето ја примале во текот на работниот век“, истакна Јеле Лосбрук, истражувач на пазарот на труд.
Преходот од пазарот на трудот кон пензионирање обично започнува во доцните 50-ти години, при што поголемиот дел од поединците го напуштаат трудот пред да наполнат 70 години.