Кина најави извозни контроли за 28 американски компании, меѓу кои и гигантите Локхид Мартин и Боинг Дифенс, што го означува почетокот на трговска ескалација во 2025 година.
Овој чекор, според Пекинг, има за цел „заштита на националната безбедност“, но претставува јасен одговор на ограничувањата кои САД ги наметнаа за пристапот на Кина до напредната технологија.
Во меѓувреме, Доналд Трамп, кој повторно цели на претседателската функција, најави нова рунда трговски мерки против Кина, вклучувајќи тарифи од 60% за кинеските производи.
Американската администрација, предводена од Џо Бајден, од 2 јануари воведе санкции за американски инвестиции во кинески компании кои развиваат технологии со воени апликации. Овие мерки дополнително ја усложнуваат економската соработка меѓу двете суперсили, додавајќи нов слој на недоверба.
Одмаздничката динамика создава ризик од поголема ескалација. Кина може да таргетира американски компании во својата економија, додека САД би можеле да воведат уште построги трговски ограничувања.
Трговските тензии меѓу САД и Кина не се само билатерален проблем. Други земји би можеле да бидат вовлечени во конфликтот, притоа соочувајќи се со притисоци да изберат страна.
Пазарите во развој, зависни од извоз кон двете економии, би можеле да претрпат најголеми последици, додека глобалните синџири на снабдување дополнително ќе се нарушат.
Историјата покажува дека привремени договори, како оној од 2020 година, може да го смири ривалството. Сепак, тие ретко адресираат подлабоки причини за конфликтот.
За стабилизирање на односите е потребна рамка за фер конкуренција со јасни правила и почитување на интересите на двете страни. Но, без волја за компромис, трговската војна ризикува да остави трајни последици врз глобалната економија.
Сите очи се вперени кон 2025 година, која ветува уште поголема неизвесност.