Skip to content
Додека конфликтот се продлабочува, десетици илјади украински деца исчезнуваат без трага – пренесени во руски кампови, институции и згрижувачки семејства. Родителите се впуштаат во опасни мисии за нивно враќање, додека експертите предупредуваат дека се работи за најмасовното киднапирање на деца од Втората светска војна наваму.
Во текот на повеќе од две години од почетокот на руската инвазија врз Украина, илјадници украински деца се одземени од своите домови, семејства и заедници – некои од бојното поле, други од институции или директно од нивните родители. Повеќето се однесени во Русија или на територии под руска контрола, каде што се сместени во воени логори, сиропиталишта или згрижувачки семејства, а дел и во процес на посвојување од руски граѓани.
Според проценки на меѓународни и украински организации, бројот на исчезнати деца надминува 35.000. Само незначителен дел е вратен во Украина, додека остатокот останува заробен во систем кој, според правни експерти, има за цел да ги избрише нивниот национален идентитет и потекло.
Очајните родители, кои често немаат никакви информации за локацијата на своите деца, самостојно преземаат тешки и ризични патувања преку фронтови и контролни пунктови за да се обидат да ги спасат. Некои успеваат, но мнозинството остануваат беспомошни. Според истражувачите, Русија систематски одбива да соработува, ги користи децата како политички заложници, а нивното враќање станува сè потешко со текот на времето.
Оваа пракса, која вклучува и присилно посвојување, воена обука и јазична асимилација, веќе предизвика реакции од Меѓународниот кривичен суд, кој издаде налози за апсење на рускиот претседател Владимир Путин и неговата комесарка за правата на децата, Марија Лвова-Белова. Но, и покрај правните чекори, враќањето на децата останува речиси невозможна мисија за илјадници семејства.
Во продолжение е сведоштвото на една мајка, која по шестмесечна борба успеала да ги пронајде и врати своите синови – и приказната на многумина други кои сè уште чекаат.
