Вимблдон не е само корт каде што Карлос Алкараз, Новак Ѓоковиќ и Арина Сабаленка ја бркаат следната грен-слем титула; тоа е турнир што живее на прецизно потстрижен осуммилиметарски тревник, под будното око на соколот Руфус, со јагоди набрани истата зора и топчиња што подоцна стануваат домови за жетварски глушци. Во текстот што следува ќе ги откриете помалку познатите традиции зад најстариот грен-слем, како и најновите резултати од изданието 2025 — сè што ви треба за да пристигнете подготвени пред следниот сервис на Централниот терен.
Ви подготвивме краток пресек на досегашните активности на Вимблдон но и интересни факти за најстариот турнир и неговите одбележја. Дали сте знаеле дека Вимблдон, најстариот грен-слем, го одржува своето зелено совршенство со истите семки на англиска луцерка уште од 1922 година? Денес тревата стои висока точно осум милиметри – стандард измерен со дигитални мерачи, но проверен со џебно чешелче од главниот одржувач на зеленилото.
На 9 јули 2025-та, тревникот во СW19 веќе ја крои полуфиналната слика. Двоен бранител на титулата Карлос Алкараз со уверливи 6-2, 6-3, 6-3 над Камерон Нори обезбеди дуел со Американецот Тејлор Фриц, кој го преурна Карен Хачанов во четири сета за свое прво полуфинале на „Слем“ на трева. На другата половина од ждребот седумкратниот победник Новак Ѓоковиќ го чека четвртфиналето со Флавио Коболи, а статусот на Јаник Синер останува неизвесен поради повредата на лактот пред неговиот меч со Бен Шелтон.
Кај дамите, светскиот број 1 Арина Сабаленка издржа речиси тричасовен маратон со 37-годишната Лаура Зигемунд (4-6, 6-2, 6-4) и в петок ќе се сретне со Аманда Анисимова, која ја спасуваше четири сет-топки пред да ја елиминира Анастасија Пављученкова (6-1, 7-6). Другото место во полуфиналето ќе се решава меѓу Ига Швјонтек и Лјудмила Самсонова, додека 18-годишната сензација Мирра Андреева продолжува кон својата прва завршница во Лондон.
Покрај тревникот, турнирот има и „дневна смена“ на сокол. Руфус, харисов јастреб, секоја зора кружи над комплексот за да ги одврати гулабињата и да спречи „непланирано лансирање“ на пердуви за време на сервис‐аси. Птицата има дури сопствен акредитациски број.
Традицијата со јагоди и павлака секако е позната, но помалку се зборува дека овошјето стигнува од истата фарма во Кент и секоја порција мора да биде послужена во рок од 24 часа од берењето. Лани публиката изеде над 55 тони – доволно за да се наполни едно тениско игралиште до мрежата.
Ако некогаш сте чекале билет, веројатно сте слушнале за „The Queue“. Кампувањето започнува претходната вечер, а наутро стјуардите делат нумерирани нараквици што определуваат кои 1 500 љубители ќе стигнат до Централниот терен. Правилата за редот се суво британски: без гласна музика по 22 часот и задолжителен чај во термос.
На теренот, Вимблдон ја има и најдолгата партија во историјата на тенисот: Иснер–Махут, 2010 година, 11 часа и 5 минути, распослано во три дена. Од таа година, организаторите почнаа сериозно да размислуваат за конечен тајбрејк во петтиот сет, што конечно се воведе во 2019-та.
По финалето, топчињата не завршуваат во отпад. Околу 55 000 парчиња добиваат втор живот како изолирани „куќички“ за заштитениот жетварски глушец; дупка се отвора со специјален нож, а потоа целата пратка се испраќа во природни резервати ширум Обединетото Кралство.
Од зеленилото што никне по матични книги, до соколот со работна книшка и редицата која функционира како микро-општина, Вимблдон е многу повеќе од две недели тенис. Тоа е перфектно организирана машинерија на традицијата што секоја година додава по некоја тивка, но фасцинантна приказна.
Еве уште еден факт што ретко се споменува, а убаво ја заокружува приказната за традицијата и технолошките иновации на Вимблдон:
Иако турнирот гордо ја негува својата викторијанска конвенција, белите тениски топчиња исчезнаа релативно доцна. Дури во 1986 година организаторите преминаа на модерната „optic yellow“ нијанса. Промената ја иницирале уредниците на Би-би-си, меѓу нив и Дејвид Атeнборо, зашто бели топчиња биле тешко видливи на новите колор-телевизори. Оттогаш, Вимблдон користи околу 54 000 жолти топчиња по издание, сите произведени по спецификација на Slazenger и заменувани на секои седум гема.