Skip to content
На 18 мај 1944 година, по наредба на Сталин, започна присилната депортација на домородното население на Крим, Кримските Татари, од нивната единствена татковина, од родниот полуостров Крим до Централна Азија. Приближно 200.000 луѓе беа депортирани во железнички товарни вагони. Ова е еден од ужасните примери на злосторствата извршени од советскиот режим за време на Втората светска војна. Нехуманиот чин на депортација резултираше со безброј жртви.
МНР на Украина издаде соопштение по повод 79-тата годишнина од депортацијата на Кримските Татари и почитување на споменот на жртвите од геноцидот на кримско-татарскиот народ.
На 18 мај 2023 година навршуваат 79 години од присилната депортација на Кримските Татари, едно од најужасните злосторства на советскиот тоталитарен режим.
Според монтирани случаи во 1944 година, СССР го обвини кримско-татарскиот народ за соработка со нацистичките власти, што стана измислен изговор за започнување на механизмот за депортација. Прекршувајќи ги нормите на меѓународното право, советската влада изврши чин на геноцид со цел да го избрише националниот идентитет на кримско-татарскиот народ – домородниот народ на Украина, забранувајќи ја употребата на нивниот мајчин јазик, практикувањето на нивната религија и зачувувањето на сопствената култура.
Ги паметиме оние кои настрадаа од оваа трагедија и му оддаваме должна почит на кримско-татарскиот народ, кој со векови трпеше и продолжува да трпи репресии од Руската империја, СССР, а сега и од модерна Русија.
По руската привремена окупација на Крим во 2014 година и руската инвазија од големи размери на Украина во февруари 2022 година, Крим практично стана огромен затвор на отворено и место за криење на руските злосторства. Повеќе од 180 граѓани на Украина беа лишени од слобода врз основа на политички и верски мотивиран прогон на Крим. Меѓу нив е и првиот заменик на Меџлисот на на кримско-татарскиот народ, Нариман Џељал, кого Русија го затвори на 17 години поради неговото учество на инаугуративниот самит на Кримската Платформа. Посебна манифестација на самоволието на руската репресивна машина беше приведувањето на 25-годишната Кримска Татарка Ление Умерова, која беше приведена од Русија во декември минатата година додека се обидуваше да влезе во Крим за да го посети својот болен татко. Денес неа продолжуваат да ја држат во истражниот затвор Лефортово под обвинение за велепредавство, додека единственото таканаречено „злосторство“ на Ление е нејзиното откажување од руски пасош.
Од МНР на Украина упатуваат барање до Руската Федерација да престане со кршењето на човековите права на привремено окупираната територија на АР Крим и градот Севастопол, веднаш да ги ослободи сите политички затвореници и да обезбеди целосно почитување на обврските на РФ како држава окупатор во согласност со меѓународното право.
Од министерството ги повикуваат меѓународните партнери, вклучително и членовите на Меѓународната Кримска Платформа, да го осудат ова злосторство на депортација и да ја признаат депортацијата на кримско-татарскиот народ во 1944 година како геноцид. Убедени сме дека само победата на Украина и ослободувањето на Кримскиот полуостров ќе може да стави крај на систематската репресија врз домородниот кримско-татарски народ и да го врати почитувањето на човековите права во светот.
Врховната Рада на Украина, со Резолуцијата бр. 792-VIII од 12 ноември 2015 година „За признавање на геноцидот на кримско-татарскиот народ“, ја призна депортацијата на Кримските Татари од Крим во 1944 година како геноцид врз кримско-татарскиот народ и го утврди 18 мај како Ден на сеќавање на жртвите од геноцидот на кримско-татарскиот народ.
На 18 мај 1944 година, по наредба на Сталин, започна присилната депортација на домородното население на Крим, Кримските Татари, од нивната единствена татковина, од родниот полуостров Крим до Централна Азија. Приближно 200.000 луѓе беа депортирани во железнички товарни вагони. Ова е еден од ужасните примери на злосторствата извршени од советскиот режим за време на Втората светска војна. Нехуманиот чин на депортација резултираше со безброј жртви.
За неколку дена, на цел народ му беше одземена неговата Татковина. Во „ешалоните на смртта“ на комунистичкиот режим, во местата на посебните населби загинаа илјадници невини луѓе, беа уништени цели семејства. 12 години Кримските Татари имаа статус на „специјални имигранти“, што наметна многу ограничувања. Ним им беше забрането да ја преминуваат границата на населбата без писмена согласност од специјалниот командант, а оние кои ги посетуваа роднините во соседното село ги осудуваа на 25 години.
Според официјалните податоци, повеќе од 30.000 Кримски Татари умреа од глад, болести и исцрпеност. Речиси половина од оние кои починаа во првата година биле деца под 16-годишна возраст. Повеќе од 20 години, советските власти целосно ја негираа криминалната природа на нивните постапки.
Во 1967 година, Врховната Рада на СССР ја призна неоснованоста на целосното обвинение против Кримските Татари, но тие никогаш не добија право да се вратат на Крим. Забраната важеше до 1989 година. Советскиот тоталитарен режим се стремеше да ги уништи сите траги од присуството на Кримските Татари – повеќе од 40 години, референците за Кримските Татари беа забранети во пописите на СССР.
За време на казнените операции на полуостровот беа уништени културно-историски споменици, беа сменети историските имиња на населените места, беа населени луѓе од русија и од други републики. Окупацијата на русија доведе до голем пад на културниот живот на полуостровот, многу историски и архивски документи беа уништени. Дури по распадот на Советскиот Сојуз, Кримските Татари почнаа да се враќаат дома – во нивниот роден Крим. Од 2015 година, украинската држава ја признава депортацијата од 1944 година како геноцид врз кримско-татарскиот народ.
Денес, кримско-татарскиот народ повторно не може да се чувствува како дома во својата родна земја. Со почетокот на руската окупација на Кримскиот Полуостров во 2014 година, историјата се повторува. Илјадници Кримски Татари беа принудени повторно да ги напуштат своите домови. Сите овие години, руските окупаторски власти затвораат, мачат и спроведуваат репресивна политика на заплашување, исчезнување без трага на Кримските Татари и кршење на граѓанските, политичките и културните права. Окупаторите ги уништуваат украинските градови и села, тие повторно принудија повеќе од 12 милиони Украинци да ги напуштат своите домови и повторно, како и пред 79 години, насилно депортираат стотици илјади Украинци во оддалечените области на руската федерација.
Сега, со почетокот на агресијата од големи размери на Русија против Украина, се појавуваат нови предизвици. Ова исто така важи и за новите привремено окупирани територии во Херсонската и Запорижската област, каде што по почетокот на привремената окупација на Крим се преселија многу Кримски Татари. Болката на кримско-татарскиот народ е наша заедничка болка. Ние никогаш нема да ги заборавиме, ниту да ги простиме злосторствата на советскиот режим и злосторствата на режимот на кремљ. Веруваме дека страшните воени злосторства извршени во Украина од страна на државата-терорист РФ ќе бидат казнети.
