Skip to content
Пола век по издавањето, „Wish You Were Here“ повторно стана настан. Наместо само носталгично потсетување, Пинк Флојд ја одбележуваат 50-годишнината со амбициозен проект „Wish You Were Here 50“ – издание кое не е само ремастер, туку нов, детално реконструиран поглед кон албум кој одамна е влезен во историјата на рок-музиката.
Јубилејното издание, објавено преку Sony Music, доаѓа во повеќе формати – 3LP, 2CD, Blu-ray, дигитално и делукс-бокс сет со богата дополнителна програма. Во центарот е новиот Dolby Atmos микс на албумот, зад кој повторно стои Џејмс Гатри, човекот кој со Пинк Флојд соработува од „The Wall“ наваму. За тврдокорните фанови, пакетот вклучува и демо-снимки, алтернативни верзии и редок концертен материјал што ја доловува турнејата на бендот средината на седумдесеттите.
Како јадро на изданието се издвојуваат шест претходно необјавени демо и алтернативни верзии, меѓу кои раната варијанта „The Machine Song (Demo #2, Revisited)“ – прото-обликот на „Welcome to the Machine“, првата верзија на „Wish You Were Here“ и инструментален микс што ја истакнува педал-стил гитарата на Дејвид Гилмор. Дополнително, целосната „Shine On You Crazy Diamond (Pts. 1–9, New Stereo Mix)“ ја претставува свјрзното ткиво на проектот, како еден долг, континуиран омаж за Сид Барет и истовремено студија по меланхолија и отуѓување.
Критичарите во Британија јубилејот го дочекаа со речиси унисонен ентузијазам. „Тајмс“ оценува дека ако некој сака да ја фати суштината на Пинк Флојд, не треба да бара подалеку од „Wish You Were Here“, додека Uncut го нарекува „безвременски“, а MOJO вели дека албумот е релевантен денес речиси исто како и пред половина век. Record Collector зборува за „возбудливо ремек-дело“, а „Телеграф“ и Guardian ја нагласуваат двојната природа на плочата – како интимен поздрав до Барет и истовремено бескомпромисен атак врз машинеријата на музичката индустрија која ги создава, па ги проголтува сопствените ѕвезди.
Годишнината не се слави само низ звук. Британскиот поет-лауреат Сајмон Армитаж создаде ново поетско дело, „Dear Pink Floyd“, инспирирано од темите на албумот – емоционалната дистанца, чувството на отсуство и постојаната потрага по автентичност. „Гардијан“ ја опишува поемата како мешавина меѓу долго писмо од обожавател и бунтовен дневник на верник. Паралелно, уметникот и перформер Ноел Филдинг изработи серија нарачани слики посветени на Сид Барет и „Shine On You Crazy Diamond“, споени во едно континуирано визуелно дело кое го реосвојува психоделичниот универзум од кој албумот некогаш изникна.
Маркетиншки, Пинк Флојд одлучија да го вратат албумот и на улица, а не само во плеери и стриминг-платформи. Во Лондон, Барселона, Лос Анџелес и Париз се отворија четиридневни поп-ап продавници „Wish You Were Here 50“, каде фановите можат физички да влезат во визуелниот и звучен свет на албумот – од специјални изданија и постери, до тематски експонати поврзани со оригиналната иконографија на Hipgnosis и славната фотографија со човекот што се ракува додека гори.
Паралелно со славењето на јубилејот, се потсетува и контекстот во кој настанала плочата: албум снимен под сенката на огромниот успех на „Dark Side of the Moon“, со бенд кој истовремено се чувствувал и триумфално, и длабоко исцрпено. Оттаму и темите на отуѓување, индустриска циничност и недостижна близина што се провлекуваат низ „Shine On You Crazy Diamond“, „Welcome to the Machine“, „Have a Cigar“ и насловната песна. Денес, многумина критичари ја читаат плочата како претходница на „The Wall“ – прво големо предупредување за цената на славата и механизмите што стојат зад неа.
Педесет години подоцна, „Wish You Were Here“ останува дел од канонот: албум кој постојано се враќа на врвовите на листите на најважни рок-изданија, но и плоча што новите генерации ја откриваат како неочекувано современ коментар за отуѓувањето во ерата на дигитални мрежи и алгоритми. Јубилејното издание само го потврдува тоа – наместо да го затвори кругот, „Wish You Were Here 50“ му додава уште неколку нови, изненадувачки концентрични кругови околу една веќе култна музичка приказна.