Skip to content
Кралот Чарлс III со години ја гради репутацијата на монарх со свои, понекогаш необични рутини – од строгото мени и „појадочната кутија“, до работен распоред што се развлекува длабоко по полноќ. Овие навики не се само стилски каприц; тие откриваат како Чарлс го спојува личниот аскетизам со јавната улога и неговите зелени уверувања.
Најпознатата чудна навика е дека речиси никогаш не руча. Фактот беше официјално запишан уште кога беше принц: „Принцот не јаде ручек“, стои во списокот од 70 факти на Кларенс хаус по повод неговиот 70-ти роденден. Навиката е останата и како крал – освен кога протоколот налага – и често ја објаснува со желбата да не му се прекинува работниот ритам во средина на денот. Во последниот период, по здравствени причини, британските медиуми бележат дека знае да внесе мала „средба“ меѓу оброците, но не и класичен ручек.
Утрото му почнува едноставно и, би рекле, манично конзистентно: Oвошје, мусли и семки, понекогаш и „coddled“ јајце – кратко варено, креместо јајце што со години му е омилено. Поранешни кралски готвачи опишуваат и митологизирана „појадочна кутија“ која патува со него и содржи неколку вида мед, сушено овошје и специјални мусли – детал што е и практичен и симболичен за неговиот минималистички, но строго контролиран ритуал.
Неговиот режим е во дослух со „климатаријан“ филозофија – два дена без месо и еден без млечни производи неделно – со фокус на сезонска, локална храна и намален отпад. За Чарлс, исхраната е продолжение на долгогодишниот активизам за животната средина, започнат уште во 1970-тите, кога јавно предупредуваше за пластиката и загадувањето.
Работниот дел од денот е исто толку необичен. Кралот е познат по ноќното пишување писма и белешки, често работи до раните утрински часови, а потоа станува релативно рано за официјални обврски. Истото темпо го задржа и како монарх, што неговите соработници го опишуваат како упорност на раб на опсесија.
Некои легенди околу „пребирливостa“ патуваат заедно со него со години – од испеглани врвки на чевли до наведена перфекционистичка поставеност на затката во кадата.
Постои и упорно тврдење дека носи сопствена тоалетна даска, но Чарлс и Камила јавно му се потсмеаја на митот и го демантираа. Како и со многу кралски анегдоти, линијата помеѓу документарна ситница и сензационалистичка „фолклорна вистина“ знае да се замати – а дворецот ретко ги коментира таквите приказни.
Во последниве месеци, насловите го открија и „поиздржливото“ лице на неговото мени: кралот повремено го менува распоредот на оброците, но останува верен на скромниот појадок и на чајот дарџилинг со мед – можеби најелоквентниот симбол на рутината што ја комбинира личната дисциплина со јавна порака: умереност, ред и почит кон природата.
Ако публиката очекува ексцентричен луксуз, Чарлс повеќе нуди дисциплина и ритуал. Неговите „чудни“ навики, гледани одблизу, се стратегија за контрола на денот и продолжување на еден старомоден британски идеал: работи многу, јади разумно, и постави правила што ќе те држат на курс, без разлика колку хаотичен е светот околу тебе.