Skip to content
Кризата во германското винарство влегува во фаза што самите производители ја опишуваат како „историска“, и тоа во момент кога бербата за 2025, по квалитет, се оценува како исклучително добра. Во пазарен извештај на Германскиот земјоделски сојуз, доставен до германската агенција dpa, се констатира дека економската слика е „драматично лоша“ и дека на дел од винарите веќе не им се исплатува да продолжат.
Клучниот проблем е јазот меѓу продажната цена и реалните трошоци. Според истите податоци, цените на виното во буриња се движеле од 40 до 60 центи по литар, далеку под производствените трошоци од околу 1,20 евра по литар – математика што, на долг рок, значи загуба дури и кога има пласман.
Претседателот на земјоделскиот сојуз, Јоахим Руквид, предупредува дека лозарството е во најголема криза во последната деценија и дека, ако продолжи трендот, Германија може да изгуби „значајни површини“ под лозја. На домашниот пазар, уделот на германското вино паднал на 41 отсто, а извозот дополнително е оптоварен со американски царини, при што САД се наведуваат како најважен пазар за германските производители.
Ситуацијата ја влошува и слабата количина. Бербата во 2025 изнесувала 7,3 милиони хектолитри, што е 16 отсто под десетгодишниот просек и најниска количина од 2010 година. Најсилно се погодени големите лозарски подрачја Рајнхесен, Пфалц и Баден-Виртемберг, каде што на одделни места има и до 20 отсто помалку во однос на претходната година.
Парадоксот е очигледен: квалитетот на грозјето е висок, но пазарот не го наградува тоа. Во извештаите се посочуваат и структурни притисоци што ја туркаат цената надолу, а трошоците нагоре – од поскап труд и недостиг на сезонски работници, до растечки оптоварувања за производителите во стрмни лозја, каде што секој литар чини повеќе уште пред да стигне во визбата.
Пораката од германските здруженија е дека следната година ќе биде клучна: или ќе се стабилизира пласманот и ќе се вратат цените над линијата на исплатливост, или ќе следи тивко гасење на лозја – процес што не се мери само со економска статистика, туку и со губење на традиција, работни места и локални брендови што со децении ја градат репутацијата на германските региони.