ЗОРАН ИВАНОВ
Партиската доктрина на ВМРО-ДПМНЕ сведена во два, три збора би била “да ама не“, политика со која кога е густо се бега од битката за државата и сета партиска енергија во кризните етапи се вложува во битки за гласови на граѓаните, доктрина која партијата ја негува цели три декади и практика која македонските историски премрежија ги става во една себична изборна гласачка функција на што упатува блиц хронологијата која отсликувајќи ги фактите вели дека во сите клучни државни кризни и развојни теми и тоа од почетокот на македонската самостојност наваму какви што беа партиските популистички замајувања во 1993-та со “не” за ООН под ФИРОМ, па 2001-ва со “не” за Рамковниот, па пак “не” за Преспанскиот во 2018-та, па еве и сега во оваа 2023-та со последново нотарско „не“ за ЕУ и сè така кога треба да се подметне грб и да се преземе политичка одговорност, наместо тоа саде партиски блефови за загрозеност на нацијата и државата, а всушност, кажано во оваа една реченица, континуирани партиски кампањи во стил на некаков изборен слоган од типот: Историско НЕ за државата – дневно политичко ДА за гласовите на граѓаните.