Skip to content
Северна Кореја влегува во 2026 со јасна директива од врвот на режимот: повеќе ракети, повеќе муниција и повеќе фабрики. Државните медиуми во Пјонгјанг објавија дека Ким Џонг Ун, при посета на погони за ракети и артилериска муниција во придружба на високи функционери, наредил значајно зголемување на производството во 2026 година и проширување на капацитетите за да се покријат „очекуваните потреби“ на ракетните и артилериските сили.
Пораката од посетата е двојна: прво, секторот за ракети и гранати се дефинира како „критичен“ столб на военото одвраќање; второ, индустријата треба да се модернизира и да се прошири со нови постројки. Според државната агенција КЦНА, Ким побарал „натамошно зголемување на вкупниот производствен капацитет“ и изградба на нови фабрики за муниција, што практично значи дека режимот не зборува само за поголем обем, туку и за долгорочна индустриска офанзива.
Оваа одлука доаѓа во момент кога Северна Кореја ја интензивира програмата за ракети веќе неколку години, а аналитичарите тоа го поврзуваат со обид за подобрување на прецизноста, тестирање на системи и јакнење на преговарачката позиција кон САД и Јужна Кореја. Паралелно, приказната неизбежно се врзува со Москва: западни и регионални проценки подолго време укажуваат дека Пјонгјанг испраќа муниција и обезбедува воена поддршка за Русија, додека за возврат добива финансиска и технолошка помош и политичка заштита.
Ројтерс пренесува дека во истиот период Ким сигнализирал дека развојот на ракетите останува приоритет и во следните пет години, а во контекст на подготовките за клучен партиски конгрес, очекуван во почетокот на 2026 година. Според агенцијата, Ким потврдил нацрт-документи за модернизација на големи воени претпријатија што треба да се поднесат токму на тој конгрес, кој би ја трасирал стратегијата на режимот до 2031.
Еден ден пред објавата за фабриките, севернокорејските медиуми пуштија и фотографии од наводно речиси завршен труп на нуклеарно погонета подморница, која Пјонгјанг ја претставува како „стратешка“ платформа способна да носи наведувани ракети. Во истата рамка се вклопуваат и последните тестирања и најави за „софистицирано“ вооружување, како дел од поширока агенда за проширување на оперативниот домет и ударните можности на режимот.
Во меѓународната заедница, ваквите чекори се читаат и низ призмата на санкциите. Мултилатералниот Санкциски мониторинг тим (MSMT) – составен од Австралија, Канада, Франција, Германија, Италија, Јапонија, Холандија, Нов Зеланд, Јужна Кореја, Обединетото Кралство и САД – во мај 2025 соопшти дека неговиот прв извештај се фокусира на „незаконска“ воена соработка меѓу Северна Кореја и Русија, вклучително и трансфери на оружје и обука, во контекст на резолуциите на Советот за безбедност на ОН.
За Пјонгјанг, наредбата за 2026 е сигнал дека режимот не очекува брзо олеснување на притисокот – туку се подготвува за уште една година во која воената индустрија ќе се третира како приоритетен мотор на политиката. За регионот, пак, ова е уште еден потсетник дека тензиите на Корејскиот Полуостров веќе одамна не се изолирана тема: тие се врзани со поголемите геополитички линии, од Украина до санкциската архитектура на ОН.