Skip to content
Емануел Макрон повторно го именува Себастијан Лекорну за премиер — само неколку дена откако истиот Лекорну поднесе оставка по 14 часа влада. Жестокиот круг на смена-именување го фрли фокусот врз најитната точка: буџетот мора да стигне во Националното собрание за недели, а трите блока (левица, крајна десница, центар) и понатаму немаат јасно мнозинство. Лекорну вели дека „од должност“ ја прифаќа мисијата да обезбеди буџет и да стави крај на нестабилноста што ја еродира довербата во институциите. Опозицијата го чита потегот како знак дека претседателот одбива поширок политички компромис со оглед на распарчениот парламент.
Десницата во меѓувреме ја одби поканата за учество во новиот кабинет. Поранешниот министер Брено Ротојо и претседателот на Сенатот Жерар Ларше порачаа дека „Републиканците“ не треба да бидат дел од владата, предупредувајќи дека евентуалните договори со левицата околу недоверба би се плаќале со откажување од клучни реформи. Според „Либертас“, Лекорну поставил услов во кабинетот да нема личности со претседателски амбиции — што практично ги исклучува Жералд Дарманен, самиот Ротојо и Едуар Филип — и ја продлабочува партиската калкулација на центарот со двата поларизирани блока.
На теренот на бројките остануваат истите ограничувања: рикошетот од предвремените избори, историски нискиот рејтинг на претседателот и календарот што брзо притиска. Лекорну мора да состави тим „од нови лица“ доволно широк за да преговара амандмани и да го турне буџетот, а доволно кохезивен за да издржи прво гласање за доверба под закана од иницијативи што Националниот собир веќе ги најавува. Во меѓувреме, деловните кругови и централната банка предупредуваат на ефектите од неизвесноста врз растот и довербата на потрошувачите — појасна мапа на ризик отколку на решение.
