Skip to content
Во Белградскиот театар беше претставена „Монографија Жарко Лаушевиќ“ – силно, емотивно издание што преку сведоштва од повеќе од 60 колеги и пријатели го открива човекот зад улогите, харизмата и тишините кои го направија еден од највпечатливите актери на овие простори.
Уредничката Радмила Станковиќ истакна дека монографијата е создадена како тимска мисија: да се пренесе професионалниот и приватниот лик на Лаушевиќ онака како што го гледале најблиските – искрен, интензивен, духовит и несопирливо харизматичен.
Преку видео-порака, Радош Баиќ се потсети на нивната брза соработка за „Хероји Халијарда“, нарекувајќи го Лаушевиќ „инспирација за секој актер што ќе застане покрај него“. Режисерката Љиљана Тодоровиќ го опиша како „искра што осветлува сè околу себе“, а долгогодишниот пријател Мирослав Лекиќ го нарече „човек кој со појава го менува воздухот во просторијата“.
Емоциите ги одбележаа и сведоштвата на помладите колеги – Иванa Зечевиќ, Милан Мариќ – кои зборуваа за неговата поддршка, татковска грижа и ненаметлива мудрост. Своите лични приказни ги споделија и легенди како Владе Дивац и Драган Бјелогрлиќ, кои го опишаа како човек без држава, но со достоинство што никој не можел да му го одземе.
Особено трогателен беше настапот на Ирфан Менсур, кој цело време во рака ја држеше чашата што Лаушевиќ му ја оставил во болница: „Од оваа чаша пијам кафе секое утро. И така ќе биде до крајот на животот.“
Монографијата е веќе во продажба, а приказните во неа не се само потсетник на големиот актер – туку и на човекот Жарко, чиј блесок и по заминувањето продолжува да гори.
